Milosc czy zauroczenie

Witam ;) Opowiem Wam wszystko od początku, ponieważ ja już sama nie wiem co mam myśleć na ten temat , czy on mnie traktuje jak zwykłą koleżankę z pracy czy może kogość więcej ? Poznaliśmy się w pracy na wyjeździe,pracujemy razem ( znamy się już 2 lata) Mamy dobre relacje, dużo rozmawiamy nie tylko o "pracy" . Ja oczywiście musiałam się w nim zakochać ... to uczucie trwa rok, próbowałam nawet sobie wmawiać że on jest mi objętny, lecz za każdym razem gdy z nim rozmawiałam uczucie powracało . Od pewnego czasu mam wrażenie że jemu też troszkę zależy . Odprowadza mnie do domu ,zaczepia , dużo rozmawiamy na tematy rodzinne, prywatne , często się uśmiecha i ten jego cudowny wzrok, widać że rozmawia ze mną częściej niż z innymi "koleżankami z pracy " . W piątek zaprosił mnie na obiad po pracy, lecz odmówiłam sama nie wiem czemu . Dzisiaj zadzwonił i spytał czy miałabym ochotę pójść na spacer, oczywiście zgodziłam się, w czasie spaceru chciałam mu nawet wyznać uczucia , lecz nie chciały mi przejść przez gardło takie słowa :( Sama już nie wiem co mam robić ? czy nadal czekać , czy zrobić jakiś poważniejszy krok ? Nie umiem odczytać jego zachowania do mnie, mimo tego , że sporo koleżanek mówi przecież to widać że się jemu podobasz, że on robi delikatne kroczki. Co wy o tym sądzicie ? Z góry dziękuję za odpowiedzi

Droga Autorko , z tego co napisałaś , mogę stwierdzić , że napewno nie jesteście sobie obojętni, trochę starania z twojej strony napewno zaowocuje

Miałam podobną sytuację ... Mogę stwierdzić wręcz , że identyczną ... I wiesz co zrobiłam? Starałam się najbardziej do niego zbliżyć i zrobić wszytsko ,żeby to On pierwszy zrobił większy krok, po 2 miesiącach się udało i jesteśmy razem już rok ;) Życzę Ci szczęścia i cierpliwości w czekaniu ;)

Moim zdaniem on traktuje Cię jak zwykłą dobrą znajomą , z którą może porozmawiać, pośmiać się i nic więcej. Znacie się już 2 lata, więc jeżeli mieli byście być razem to już byście byli. Głowa do góry ;)

Agnieszka, też tak myślałam, że jak by coś miało z tego wyjść to by już wyszło, ale ja nie mogę tego przyjąć do świadomości .Mi na nim tak strasznie zależy. Nawet mogłabym wyznać mu pierwsza uczucia, ale boję się jego odpowiedzi , boję się negatywnej odpowiedzi .

Nadzieja umiera ostatnia .... Warto mieć nadzieję ! Autorko życzę powodzenia ;) Napewno nie jesteście sobie objętni i tak trzymać !