Jutro stawiam ultimatum mężowi alkoholikowi raz kozie śmierć

Mój mąż od jakiegoś czasu nadużywa alkoholu. Dzisiaj przegiął pałę. Wróciliśmy z urodzin jego siostrzenicy, na których trochę wypił, po powrocie doprawił się jeszcze u brata. W efekcie wrócił do domu prawie na kolanach, ale rzucać laptopem i do mnie z łapami to siłę ma. O pomoc poprosiłam teścia, który zrobił z mężem porządek, teraz śpi. A jutro rozmowa i wóz albo przewóz - albo leczenie i koniec z alkoholem, albo jeszcze jutro wyprowadzam się z synkiem, którego nigdy więcej nie zobaczy... Ludzie, dlaczego na mnie to trafiło? :( Najpierw pół życia z ojcem alkoholikiem, a teraz mąż... :(

corki alkoholikow zazwyczaj wybieraja alkoholikow' jestes wspoluzalezniona

Ale jak? Jakim cudem do cholery? :(

wygooglaj to czesty mechanizm a jutrzejsza decyzja to krok do szczesliwego zycia

Ale jakim cudem pytam raz jeszcze, skoro całe życie sobie powtarzałam, że mój mąż będzie przeciwieństwem mojego ojca. Że nigdy nikt taki nie będzie ojcem moich dzieci, bo nie pozwolę, by cierpiały tak jak ja, by miały dzieciństwo takie jak ja... K******a!!!!!! :(

O matko czasem podswiadomie... a moze akurat u Ciebie przypadek ale niech sie leczy, Ty zas idz do poradni dla rodzin alkohholikow

Nie pytam tego w sensie negatywny, ale czy Ty miałaś z tym styczność? Byłaś pijącą czy z pijącym walczącą?

Hmmm,spoko... Mąż wytrzeźwiał, powiedziałam mu co miałam do powiedzenia, a on co? Wyśmiał mnie. że proszę bardzo, że mogę się już zacząć pakować...

Skoro postawilas ultimatum, to musisz teraz byc konsekwentna. Jezeli teraz sie wycofasz, to juz nigdy z nim nie wygrasz. On bedzie wiedzil, ze to tylko takie straszenie. Kobiety niestety czesto tylko gadaja, gadaja, gadaja, i na gadaniu sie konczy. Dlatego faceci nie przejmuja sie tym. Wyprowadz sie koniecznie. I zaczekaj, co on zrobi. Trzymaj sie.

"wyśmiał" - i poniekąd słusznie. Ile razy od jednego z moich znajomych chce odejść jego żona (bo jest niepoprawnym kobieciarzem, nawet jak jest z żoną na imprezie firmowej to ciągle inne wyrywa) to wszyscy śmiejemy się z tego. Bo widziały gały co brały i gdyby chciała toby dawno odeszła - ale ona jest od niego uzależniona i wie dobrze, że takiej biednej, głupiej i nie za ładnej nikt normalny nie zechce. Poza tym imponuje jej to, że jej mąż jest taki przystojny i babki tak za nim szaleją (i wzajemnie) - dlatego właśnie z tego się śmiejemy bo impreza z ich udziałem nigdy nie jest nudna :) Nie gadaj tylko rób - faceci wiedzą aż za dobrze, że baby gadają tylko żeby pomasować językiem podniebienie. Gdy moja raz się napruła jak świnia i zaczęła mnie wyzywać przy wszystkich to wytrzeźwiała już jako singielka.

Zajrzyj tutaj http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=3217663&start=49410 zapraszam:)

No to teraz jedyne co ci pozostało to odejść. Tez mam meza alkoholika. Z nimi tak trzeba. Po pierwsze konsekwencja. Jak cos powiesz to musisz zrobic. Oni nie wierza w straszenie, uwierza dopiero jak sie stanie. I to jest jedyna metoda. Albo to go otrzezwi i pojdzie sie leczyc albo bedzie sie staczal dalej. Widac, bedzie potrzebował innego dna do osiagnięcia. Innej drogi nie ma kochana. Musisz byc teraz silna. Znajdz grupe dla osób wspóluzależnionych -bardzo ci tam pomogą, serio! Powodzenia!

I tak zamierzam zrobić... torby i walizki już wyciągnięte spod łóżka, synek już śpi, zaraz zaczynam się pakować. Dziś niestety nie mogłam tego zrobić, bo siostra, do której mogę się wprowadzić, wyjechała na weekend do szkoły do innego miasta i nie mam dostępu do jej mieszkania. Wraca dopiero za jakąś godzinę, a nie będę synka budziła i w pidżamie ciągała po nocy... Drugą opcją była wyprowadzka do rodziców do domu rodzinnego, ale matka, która zawsze deklarowała, że ten rodzinny zawsze będzie moim domem, nagle stwierdziła, że swoje problemy mam rozwiązywać w swoim domu... Małą karę dla męża już dziś urządziłam, mieliśmy jechać do mojej babci na imieniny, cała rodzina się zjechała, fest impreza.. Mąż się zbiera, pyta czy jego paska nie widziałam, zapytałam po co mu, odpowiedział no zbieram się już, odrzekłam mu na to, że jeśli myśli, że w nagrodę za wczorajsze zachowanie pojedzie dziś z nami na kolejną imprezę to się grubo myli. Zdziwił się, oczywiście po chwili zgrywał twardziela, że bardzo dobrze, bo i tak nigdy nie lubił tam jeździć i że imprezy z moją rodziną to wiejskie dno, ale widziałam, że się zezłościł, bo wyszedł wściekły z mieszkania i dopóki nie wyszłam z synkiem z domu siedział u brata. Wróciliśmy z synkiem po kilku godzinach, a zachowaniem dałam mu do zrozumienia, że świetnie się bawiliśmy. No cóż, jutro wyprowadzka. Już dwa razy go straszyłam kiedyś, że się wyprowadzę, ale tak jak piszecie, na gadaniu się skończyło. Ale nie tym razem. Pierwszy raz zdarzyło mu się czymś rzucać i jestem zdecydowana - na co mam czekać,aż zacznie rzucać synkiem albo nożami we mnie?

Życzę Ci,żebyś do jutra nie zmieniła zdania i nie wycofała się ,bo...coś tam....Trzymam kciuki

Nie zmienię zdania. Właśnie czytam temat, który wkleił mi Trochę Inny Gość i upewniłam się w słuszności podjętej decyzji. Mam 13-miesięcznego synka. Głównie dla nie go to robię. Moja matka nie miała tyle odwagi i ja i moje dwie siostry miałyśmy dzieciństwo jakie miałyśmy. A moja matka do tej pory twierdzi, że NIE odeszła od ojca alkoholika-psychopaty-tyrana-idioty dla naszego dobra. Bo ludzie by nas palcami wytykali, bo w tamtych czasach rozwody nie były tak powszechne jak teraz itp... Ściema życia.

Nie zmienię zdania. Właśnie czytam temat, który wkleił mi Trochę Inny Gość i upewniłam się w słuszności podjętej decyzji. Mam 13-miesięcznego synka. Głównie dla nie go to robię. Moja matka nie miała tyle odwagi i ja i moje dwie siostry miałyśmy dzieciństwo jakie miałyśmy. A moja matka do tej pory twierdzi, że NIE odeszła od ojca alkoholika-psychopaty-tyrana-idioty dla naszego dobra. Bo ludzie by nas palcami wytykali, bo w tamtych czasach rozwody nie były tak powszechne jak teraz itp... Ściema życia.

mam podobna sytuacje tylko ja jestem z chlopakiem narkomanem. mialam w domu ojczyma alkoholika i zawsze sie dziwilam dlaczego moja maatka z nim siedzi a ja teraz robie to samo;/

a słyszałyście o DDA,o współuzależnieniu?

masz rację. nie dyskutuj z nim w zadnym wypadku, powiedz tylko,ze wrocisz, jesli podejmie leczenie i bedzie mial efekty. Jesli spodiewasz sie awantury sprobuj uruchomic jakis dyktafon. bedzie muial placic alimenty,a y zyskasz spokój. Jedyne, co mi sie nie podoba to to,ze on sie powinien wynosic, nie ty. Badz silna i konsekwentna.

,,Ale jakim cudem pytam raz jeszcze, skoro całe życie sobie powtarzałam, że mój mąż będzie przeciwieństwem mojego ojca. Że nigdy nikt taki nie będzie ojcem moich dzieci, bo nie pozwolę, by cierpiały tak jak ja, by miały dzieciństwo takie jak ja... K******a!!!!!! smutas.gif" Takie ,,cuda " się zdarzają. Też tyle razy to sobie powtarzałam i co? Gdzie ja miałam rozum? Zorientowałam się po ślubie. Autorko zostaw go, jeśli nie dla Siebie to zrób to dla swojego dziecka. Nie funduj mu takiego życia

To jest dom jego rodziców, oni mieszkają na parterze, my wyremontowaliśmy piętro. Co prawda teściowe zawsze powtarzali, że jakby coś się działo, to ja z dzieckiem zostajemy, a mąż się wynosi, ale ja nie chcę. Chcę mu pokazać, że sobie poradzę. Jeśli tu zostanę będzie myślał, że nie mam gdzie się podziać, że choćby on się wyniósł to w pośredni sposób i tak będziemy powiązani poprzez ten dom i jego rodziców, że jestem skazana na ich łaskę itp. Nie chce tego. Niech sobie tam mieszka.

Ja swojego męża zostawiłam. Wiem,że była to słuszna decyzja. Jedyna, jaką mogłam podjąć. On błagał, przepraszał, prosił, abym wróciła. Początkowo miałam chwile załamania, ale nie poddałam się i nie wróciłam.

gość xxx długo byliście razem? porządnie już pił czy zaczynał dopiero? macie dzieci? nim odeszłaś to wcześniej już dawałaś mu jakieś szanse, z których on nie skorzystał? co się z nim stało jak odeszłaś?

Przed ślubem 3 lata. Niby wszystko ok, spotkania kilka razy w tygodniu po 2-3 godzinki. Ot, szalona miłość. Bardzo nalegał na założenie rodziny, chciał dziecka. No cóż nie protestowałam. Po ślubie, gdy zamieszkaliśmy razem bardzo szybko połapałam się w sytuacji. Ale oczywiście według niego przesadzałam, bo przecież alkoholik nie chodzi do pracy i pije od rana, a on tylko po pracy i w weekendy. Ciągle usprawiedliwiał się, a to premię trzeba było oblać, a to ktoś urodziny miał itd. Postanowiłam odejść, ale wtedy okazało się,że byłam w ciąży. Cieszył się bardzo i nawet przestał pił. Czas jednak pokazał,że nie na długo. Po narodzinach córki, tak je oblewał, tak świętował, że prawie nie trzeźwiał. Zaczęły się koszmarne awantury, aż któregoś dnia uderzył mnie. Powiedziałam mu wtedy,że zrobił to pierwszy i ostatni raz, bo nie dam się poniżać i bić. Na powtórkę nie czekałam długo, pobił mnie niemal do nieprzytomności. Uciekłam z rocznym dzieckiem na rękach. Nigdy nie wróciłam. Choć miałam chwile zwątpienia, bo nikt nie poparł mnie w tej decyzji. Wszyscy uważali,że dziecko powinno mieć ojca,że dla jego dobra powinnam wrócić. Miałam mętlik w głowie.i przez jakiś okres nawet obwiniałam się,że może jeszcze nie zrobiłam wszystkiego , aby uratować to małżeństwo. Ale z drugiej strony jak miałam żyć z kimś na kogo już nawet patrzeć nie mogłam... Wytrwałam w swojej decyzji. Wystąpiłam o rozwód. Potem ułożyłam sobie życie na nowo. Drugiego męża wybrałam już ostrożniej. Zanim stanęliśmy przed ołtarzem mieszkaliśmy kilka lat razem. Bałam się kolejnej porażki. A mój były mąż...no cóż...pije nadal. Nie ma rodziny i niedawno przypomniał sobie o córce, o pełnoletnim dziecku.

Aaaaaa,gościu xxx:)to już "wiem kim jesteś";spotkałyśmy się niedawno na innym topiku:)

Możliwe, bo czasem tu wpadam :-)

Ale ostatnio to chyba ze 3 miesiące temu byłam

No to jednak nie TY;ale historia jakby identyczna...ale ...te historie są niemal identyczne:(

Tak więc żyłam sobie spokojnie bardzo wiele lat i znów włazi w moje życie z awanturami.

Mało jest identycznych takich historii. Przeważają te , gdzie kobiety przez lata żyją z alkoholikami, są katowane zarówno one, jak ich dzieci. I to wszystko w imię miłości, dla rodziny.