Na myśl o ślubie mam ochotę UCIEKAĆ

hej jak w temacie. jestem zaręczona. narzeczony jest w porządku facetem. tylko mało mamy wspólnego. brak wspólnych zainteresowań i często brak tematów. gdyby nie związek, bylibyśmy raczej dalekimi kumplami a nie przyjaciółmi, bo nie ma porozumienia dusz takiego głębszego. i na myśl o ślubie który nam się zbliża wpadam w popłoch, mam ochotę uciekać.. żadnych pozytywnych odczuć! tylko panika i stres. ale kiedy o tym nie myślę, nie jest nawet tak źle, bo narzeczony jest miły, sympatyczny, kocha i często zapewnia o tym. i co tu robić???

help ;-(

zerwać zaręczyny?

zastanawiam się nad tym, ale on jest w porządku gościem. boję się, że będę żałować, jak już nikogo nie poznam albo poznam jakiegoś świra.

ale to nie jest fair w stosunku do niego, bo równie dobrze możesz kiedyś poznać kogoś kto Ci będzie bardziej odpowiadał i co wtedy? Twój narzeczony też zasługuje na miłość.

Jakie porozumienie dusz? Rozejrzyj się, gdzieś to widzisz? Oczywiście to li i wyłącznie Twoja decyzja i Ty bedziesz ponosić tego konsekwencje, ale przeciez jakoś narzeczonymi zostaliście - to niby na jakiej podstawie? Bo był miły?

Nie wiem, tak wyszło. Miłość. Ale teraz czuję strach i panikę zamiast radości i nie wiem co z tym zrobić. nie wiem nawet do końca, skąd to uczcie :/

a ile macie lat?

wiesz co, wydaje mi sie, ze nie jestes gotowa, i wiesz, ze to nie to. Do tej pory bylo okej bo nie bylo to zobowiazujace, i trwaliscie w tym. Moim zdnaiem powinniscie pogadac ,ze soba. Ja mielam podobna ytuacj i ona odeszle powiedziala ze nie kocha, an poczatku trafial mnie szlag tyle lat reazm ale teraz mysle ze tak mialo byc i jest lepiej dla nas obojgu. Dojrzalem do tego by nie wiazac sie z byle kima dokladniej selekcjonowac i odrzucac szycbiej naczje znow strace czas na cos co nie ma sensu. Radze Ci wyjechac, odsunac sie od niego przemyslec zrobic rachunek zyskow i strat, co jest wazne dla CIebie , teraz wyjdziesz za maz, a za jakis kilka lat bedziesz sie meczyc jeszcze bardziej..

Mamy już swoje lata, 24 :( nie chcę go ranić, ale tak się boję, że nie wiem, czy jest sens do tego dociągnąć i potem myśleć "a mogłam słuchać swoich przeczuć jak był jeszcze czas"...

Hahahah mamy juz swoje lata.... Piszesz jakbys byla po 30-stce. 24 to jestes jeszcze bardo mloda na slub a pewnie to nawet nie ten wlasciwy facet. Do 30 lat to ty będziesz juz po rozwodzie albo będziesz sie męczyć w malzenstwie bo nie odejdziesz bo dziecko sie pojawi. Przemyśl to dobrze odwolane zaręczyny teraz czy zmarnowane cale zycie

Nie myśl tylko o sobie, weź pod uwagę to, jak on się poczuje po kilku latach małżeństwa kiedy zjawisz się w domu pod rękę z kochankiem i zaczniesz pakować swoje rzeczy mówiąc, że to nigdy nie była miłość. Daj szansę jemu i sobie, na znalezienie kogoś z kim naprawdę będzie Was łączyło uczucie. Moja rada jest taka, by zakończyć to póki nie jest jeszcze za późno.

NIE bierz slubu. Jezeli w malzenstwie nie bedzie rozmowy to beda zdrady . PARA MUSI BYC NA TYCH SAMYCH FALACH

Za młoda na slub haha. Jezeli kochasz to czemu nie wyjdziesz za nie go. swiat do odwaznych na lezy.Ja mam 18 lat i jestem mezatka

"Jezeli kochasz to czemu nie wyjdziesz za nie go. swiat do odwaznych na lezy.Ja mam 18 lat i jestem mezatka" Po Twoim piśmie wnioskuję, że odbyło się to kosztem rzucenia nauki w szkole?

właśnie po latach dopiero zrozumiałam, że fale są inne. siedzimy razem i czuję taką pustkę, prawie fizycznie.

Idź do jakiegoś chama - na nich właśnie takie jak ty lecą. Niech cię sponiewiera, a za kilka lat będziesz utyskiwać oczekując alimentów.

Trudno doradzać. Ale najlepiej jest chyba odroczyć datę ślubu. Może jeszcze nie dojrzałaś. Może to nie ten, a może to ten, ale nie odceniasz go i na to też potrzeba czasu. To nie jest tak, ze jestes za stara czy za młoda. Lata szybką lecą i nim się obejrzysz, będziesz miała 30, 40sci. Żebyś nie załowała potem, ze mogłaś mieć już rodzine, dzieci, a nadal szukasz tego Jedynego. Bo potem jest coraz ciężej. A mężczyźni po 30stce są poparańcami emocjonalnymi. Trochę nie rozumie, związek jest, ale tak to opisujesz, jakby nic Was nie łączyło. To jak spędzacie czas, co robicie całymi dniami i jak wygląda w ogóle wasze zycie, teraz jako narzeczonych?