rozstanie czy tkwienie w sytuacji bez przyszłości

Od pół roku spotykam się z facetem rok starszym on ma 24 lata ja 23. Pochodzę z Wrocławia, mieszkam z rodzicami, mój facet mieszka na wsi ok 60 km ode mnie.Jestem jedynaczką moi rodzice są dość majętni i wykształceni,ale nie o to chodzi. Kończę studia zaoczne ponieważ od roku pracuję w jednym z urzędów. Mój facet 8 miesięcy temu skończył studia ( bardzo lichy kierunek), które przejechał na kredytach studenckich, bo ma 8 rodzeństwa. Wychodzi na to, że studiował nie myśląc o przyszłości - chodziło tylko o to żeby się wyrwać ze wsi. Jego rodzice nie są wykształceni są rolnikami, jego ojciec najchętniej szukałby okazji do wypicia wódki. Mój facet nigdy nie pracował oprócz tego, że całe życia spędził i jak widzę nadal będzie spędzał na traktorze i gospodarce... Cały czas mówi, że chce pójść do pracy, ale efektów nie widać. Porozsyłał kilka cv w internecie na przedstawiciela handlowego i nawet nikt się do niego nie odezwał... Próbowałam mu pomóc w znalezieniu pracy. Dałam mu kilka kontaktów do pewnych firm, ale wykręcał się ze do żadnej z tej pracy się nie nadaje, nie ma doświadczenia. Powiedziałam żeby chociaż poszedł na kasę do pracy na jakiś czas to powiedział, że na kasie pracować nie będzie. W dalszym ciągu doi kasę od rodziców albo jeździ do prac polowych i tak dorabia na papierosy i wyjścia ze znajomymi. Życie ucieka mu przez palce, jest niezaradny, najchętniej spałby do południa. W ogóle o siebie nie dba - jest otyły. Bez względu na to co do niego czuję. Moi rodzice wiedzą z kim się spotykam i odwrócili się ode mnie. Czy myślicie że taka różnica charakterów i środowisk ma szansę na przetrwanie próby czasu?