Omijam życie

Nie mam dziewczyny , nie mam znajomych , mam ledwo ponad 20 lat. Przyjeżdżam z pracy , zjem i kładę się na łóżko i leże i to jest jedyna moja rozrywka. Takie życie chyba nie ma sensu tak samo to że tutaj pisze bo dużo jest na tym forum osób w podobnej sytuacji a więc pisanie tutaj nie ma sensu a jednak pisze chociaż wiem że nic mi to nie pomoże :-0

No to zrób coś z tym, jak mówi znane, mądre przysłowie: "każdy jest kowalem swojego losu", smyku.

ja nie mam znajomych ani przyjaciół, nikogo.. siedze w domu, prawie caly czas sama, sama w pokoju, tylko internet i ksiazki.. :( nie znam zycia w ogóle.. nie znam ludzi, niczego nie wiem.. a nie mam nawet 20 :/

smutne...

Tak tylko żeby coś wykuć to trzeba mieć z czego, a jeśli tego czegoś nie ma to trudno o to. Łatwo napisać zrób coś z tym ale co.. No ale zawsze lepiej dostać taką odpowiedź niż jakieś głupie docinki

No to ja mam podobnie jak Ty i doskonale Cię rozumie..

jesteście młodzi jeszcze czas zmienić swoje życie. Macie tylko jedno życie nie warto siedzieć samemu w domu...

Najlepiej zapisać się na jakieś kursy, kółko, tam też można poznać ludzi.

mogą iść na studia lub do szkoły policealnej i poznają ludzi.

Czy wy ludzie nie macie w ogóle zainteresowań?!

Autor tematu niech się chociaż cieszy, że w ogóle ma pracę. Niech się cieszy, że ma internet i ogrzewanie w domu i może sobie wygodnie siedzieć przy kompie słuchając muzyki :) Trzeba się cieszyć, z tego co się ma. Inni mają gorzej.

Mamy zainteresowania - ksiązki, nauka języków obcych, bieganie.. Ale jak mam z tym kogoś poznać? czytam w domu, uczę się języków w domu bo nie mam aktualnie kasy zeby wydać na kurs, biegam rano po polach..

To chodź do biblioteki, zagadaj do jakiejś dziewuchy :) Czy jesteś wstydliwy?

Jest mnóstwo inicjatyw społecznych do których możesz dołączyć. Ludzie łączą się w stowarzyszenia albo grupy, które łączą wspólne zainteresowania. Poszukaj takiej, która trafia w twój gust. Tam na pewno poznasz ludzi. Jeśli lubisz biegać to wiem, że istnieje coś takiego jak Night Runners, ale to akurat w większych miastach Polski.

Właśnie chodzi o to że jestem świadom swojego życia i jeśli kursy czy jakieś kółka miałby by pomóc to było by to zbyt łatwe a wtedy by mnie tutaj nie było , nie miał bym żadnego problemu i nie zakładał bym tutaj tematu.. To wszystko ma głębsze dno i coraz częściej czuje że musi tak być i właśnie przez to życie mi ucieka :(

O czym ty gadasz? Najpierw piszesz, że nie poznajesz ludzi, a teraz że to ma jakieś głębsze dno. Masz chyba problem z psychiką.

Jeśli jesteś chory, to idź koniecznie do przychodni, dadzą ci skierowanie do psychologa.

Może trochę nie jasno napisałem, nie chodzi o jakieś choroby tylko czy warto zmieniać siebie . Mam taką chęć uciekania od ludzi lecz z drugiej strony wydaje mi się to niekoniecznie dobre wyjście i myślę że stąd ten temat.. Chciałbym oczywiście poznać kogoś ale taką bratnią dusze

Jak nie będziesz spotykał się z ludźmi to nigdy nie poznasz bratniej duszy. Jezu, ludzie! Masz 20 lat a zachowujesz się jakbyś miał 80 i nic więcej nie czekało na ciebie w życiu. Jak byś chciał to byś wyszedł do ludzi i jakoś spędził mile czas po pracy. Ale przyznaj się, wcale nie chcesz, dobrze ci jest tak użalać się na sobą i tkwić w takim zawieszeniu. Niektórzy odczuwają dziwną satysfakcję w użalaniu się nad sobą :).

No właśnie. Nawojka ma rację, jeśli chodzi o wyjście po pracy ze znajomymi. Ze współpracownikami, kumplami/kumpelami z pracy. Może jest ktoś, z kim w miarę dobrze się dogadujesz. To zaproponuj wyjście na drinka do pubu. Chyba że masz problemy z nawiązywaniem kontaktów i uciekasz od początku od nich i mają cię za dziwaka. Tak też może być.

Z chęcią bym wyszedł ale nie mam takich zainteresowań jak większość osób w moim otoczeniu i to powoduje że siedzę w domu.. Lubię adrenalinę , wspinaczka mnie interesuje ale mieszkam w takim miejscu że nie ma na to szans dopóki nie odłoże pieniędzy.. Mogę przyznać że czuje się na 80 lat.

Warto dążyć do normalności. Nawet jeśli nie czujesz jakiejś ogromnej potrzeby, by kogoś mieć. Mając kogoś polepsza się twoja samoocena, pewność siebie, twoje życie staje się bardziej urozmaicone, nie tak bezpłciowe. Będziesz miał więcej tematów do rozmów, zwiększy się twoja wartość, nie wiem co jeszcze. Będziesz miał dodatkowe wsparcie u przyjaciół, partnerki. No właśnie, dobrze by było, gdybyś sobie znalazł dziewczynę czy chłopaka.

Użalać się nie lubię aczkolwiek może czasami tak wychodzi

A to musisz mieć takie same zainteresowania? Możesz opowiadać o tym, co ciebie interesuje. Możesz żartować, wykuć na pamięć jakieś dowc**y, rozmawiać o twoich planach, życiu, przeszłości, możesz być szczery.

Ja np nie lubie gadać o swoich planach, marzeniach, przyszlosci, co mam zamiar zrobic i w ogole bo mam wrażenie, że ktoś może wykorzystać to przeciwko mnie. Nie ufam ludziom. Mowiąc o sobie czuję, że w środku mnie nic nie zostaje, czuje sie jak szmata.

Właśnie ja też taki jestem, nie lubię mówić o sobie. Wolę najpierw sobie coś zaplanować później to zrobić a wtedy mogę o tym mówić , nie jestem tak bardzo otwarty i chyba tego nie da się zmienić