Depresja

I na koniec. "Ty ją prawie zdiagnozowałaś" Otóż mylisz się to autorka tak się zdiagnozowała i dlatego napisała, temat ten zresztą zatytułowała "depresja". Jaka więc tu moja diagnoza??

daj jej spokój, Moorland robi tak na każdym temacie, taka jej uroda:)

Hhehe, no właśnie widzę, brak konstruktywnej pomocy i wpisy typu "przewrażliwiona jesteś" ;)) Autorko nie przejmuj się tą dyskusją, pisz jak masz ochotę.

Zgadzam się z Tobą Kachna, widać, że wiesz o czym mówisz. Ja przeszłam dwa razy przez depresję poporodowa i miałam obok siebie "dobre dusze" serwujace mi mądrości typu "weź się w garść, masz śliczne dziecko więc się ciesz" albo rady :"idź z dzieckiem na spacer, na słoneczko, to ci wszystko przejdzie" :-D Depresja to ból, rozpacz i niemożność funkcjonowania, podejmowania decyzji. I nie przez dzień, dwa, czy trzy. To są tygodnie, miesiące, w przypadku mojej mamy lata. Diagnostyka jest konieczna, terapia i tak! leki, czasem wielokrotnie zmieniane (ja musiałam spróbować trzech, mama ok. 5 różnych kombinacji). To nie jest okres przejściowego smutku, "bo mnie chłopak zostawił", niestety ludzie nie rozumieją różnicy, na podobnej zasadzie jak próba nazywania przeziębienia - grypą. Kto przeżył, ma skalę porownawcza i nie będzie próbował leczyć się herbatą z cytyryna i miodem.