czy wasi mezczyzni maja przyjaciolki

nie popieram twojej wizji marzen, ze moze uda ci sie odsunac te przyjazn w cien ale nawet gdybym popierala, to powiedziałabym ci jedno: z jedną przyjaciółką może miałabyś szanse ale z dwiema? no way No wlasnie tylko nie wiem jeszcze jak ta "przyjazn" dziala. ;) Bo raczej dojrzaly facet powinien miec swiadomosc, ze to z dziewczyna (zona) bedzie budowal przyszlosci i zycie. No tak po cichu na to licze. Ja mam przyjaciolki (tylko kobiety). Licze, ze gdy on zbuduje ze mna bliska relacje nie bedzie potrzebowal innych "blizszych". Nie mylic z tym, ze chce go zamknac w klatce. Licze, ze wspolnie bedziemy dbac o zwiazek.

to tak nie dziala niestety, przyjazn z innymi nie wyklucza milosci i budowania rodziny np z toba, jezeli nie jest w ktorejs z nich zakochany to relacje z nimi nie beda mu przeszkadzaly w budowaniu czegos z toba, wiec postawa "licze na to" moze sie bardzo szybko rozbic o rzeczywistosc, boleśnie

Hm no tak, ale jesli bedziemy miec spelniona relacje no to chyba minie mi jakas obawa przed tymi jego przyjazniami?

20:23 - Dokładnie. Tak jak niektóre licza na to, że facet po slubie się zmieni a potem płacz. Jak mu wytłumaczysz swoje fochy z tym związane (bo na pewno się takowe w końcu pojawią). Szanuję twoich przyjaciół ale tylko tych płci męskiej? Skoro to są wg niego nabliżze mu osoby to zgadnij, kto ma tu najmniejsze szanse :)

No dobrze. Czyli powinnam skulic uszy i sie wycofac na starcie?

a nie wiem czy minie Ci obawa :) napisałaś, że przeszkadza Ci sam fakt blizszej relacji z kobietami, jest z nimi mocno emocjonalnie związany więc to nie o przyjaźń ogólnie chodzi ale o to, że są kobietami, znasz się najlepiej więc wiesz lepiej ode mnie czy będziesz potrafila przyjąć to na klatę, sam fakt założenia tego tematu jednak świadczy na niekorzyśc a jeżeli jesteś ogólnie zazdrośnicą to sytuacji Ci nie zazdroszczę :)

jak pisałam, najpierw to Ty je poznaj, bo teraz to teoretyzujemy prawie jakbysmy miały rozmawiać o tym, co będziemy robić i jak będziemy się czuć 21 września 2016 roku :D

No jestem troche zazdrosnica bo nie uznaje takich przyjazni. Hmmm no bo sluchajcie ja mam nadzieje, ze po prostu wypelnie jego zycie soba. Nie mowie absolutnie o tym, ze chce byc jedyna osoba w jego zyciu. Ale moje dwie rpzyjaciolki ktore maja juz mezow sa oczywiscie moimi przyjaciolkami, ale odkad zalozyly rodzine to nasz kontakt bardzo oslabl - dalej mozemy na siebie liczyc, no ale one nie maja juz czasu tyle co kiedys. Licze, wiec, ze naturalne bedzie to, ze w miare wdrazania sie w zwiazek ich kontakt oslabnie.

moje dwie przyjaciolki tez sa juz po slubie, maja dzieci a kontakt nie oslabl, odkad sa dzieci musimy sie troche wiecej nagimnastykowac zeby np sie spotkac, ale kontakt jest taki sam wiec znowu powtarzasz błędne myslenie: licze ze coś się stanie, a jak się nie stanie?

No nie wiem. Zawsze rezygnuje i sie poddaje i o nic nie walcze. Teraz chcialam inaczej. Nie wiem czy dam rade.

to nie walcz z jego przyjaźniami, bo to troche zenujące tylko je poznaj, pogadaj, może sie polubicie, związek nie powinien byc walką z czymś, o kogoś, no litości :) nie bedziesz mogla tego zniesc to sie pozegnasz, nie bardzo widze sens nakrecania sie jak nawet ich nie znasz i w sumie nic o nich nie wiesz

Jakby nie mial przyjaciolek to bym sobie cos innego wynalazla. :) Ja mam nierowno pod sufitem tak ogolnie. Jak nie jeste idealnie to dla mnie juz jest zle.

no to zrob sobie prezent i popracuj troche nad soba :) uwierz mi, przede wszystkim Tobie będzie lzej

Wlasnie wiem, ze musze zmienic myslenie. Nie bardzo tylko wiem jak. ;)

przede wszystkim cieszymy sie nową znajomościa a nie wyszukujemy do czego by sie tu przyczepic :)

Mój mąż zanim poznaliśmy się miał bardzo dobra koleżankę- nei wiem czy to była przyjaźń, czy nie, ale spędzali z sobą bardzo duzo czasu, pomagali sobie nawzajem. Na początku naszego związku poznałam ją, miała być nawet na naszym ślubie, ale nie była. To ja głownie wychodziałam z inicjatywą, żeby się z nia spotkać itp, ale z czasem konatk osłabł, a potem umarło to śiercią naturalną. Mąż o to nie zabiegał, było mu to obojętne. Miesiąc temu spotkał się z nia przypadkiem na ulicy po 4 latach niewidzenia, pogadali 20 minut, niby mielismy się spotkać, ale nie mamy już do siebie kontaktu, ona mieszka niedaleko nas. Mąż zapytał czy chcemy się z nia spotykac, a ja powiedziałam, że nie wiem czy jest sens, bo po 4 latach przerwy to niby o czym z nia gadać. Ja nie jestem jakoś bardzo wylewna, że rzucam się kazdemu znajomemu na szyję, jak go długo nie widzę. Mój mąż powiedział, że w sumiemam rację, bo jak nieraz ją zapraszaliśmy to nie spotykała się z nami, wiec nie mam sensu zaczynać wszystkiego od poczatku. Jesta ładną dziewczyna, ale mąż mi powiedział, że dla niego jest aseksualna. Dodam że nigdy z sobą nie spali, ani nawet się nie całowali. I po raz kolejny umarło to śiercią naturalną.

Myślę, że może powinnaś spróbować poznać koleżanki swojego męża, a nie od razu tworzyć niepotrzeba i wyssane z palce historie. Pamiętaj, że im bardzie i częście będzie podejrzewać męża o coś, to większe prawdopodobieństwo że to zrobi.