Życie zaczyna się po śmerci

Tutaj jesteśmy na wygnaniu. Trwamy w demonicznej hipnozie łudząc się, że świat doczesny może nas zaspokoić. Otóż nie. Aby wygrać życie trzeba z niego zrezygnować.

ja bym chętnie zrezygnowała :(...

JA RÓWNIEŻ...

Rezygnacja z życia nie polega na samobójstwie, bo wtedy skazujemy się na śmierci totalną, tzn. śmierć zarówno ciała jak i duszy. Dusza jest nieśmiertelna jednak, jednak po śmierci może egzystować jako pustka, pozbawiona Łaski Bożej. Lecz świadomość sprawia, że nadal trwamy jednak w umartwionej duszy. Aby wygrać życie, trzeba umartwiać ciało, a nie duszę. Dusza ma wzrastać na drodze modlitwy, postu, wyrzeczeń, czynów miłosierdzia, umartwień. Rezygnacja z życia polega właśnie na cielesnej ucieczce od wszystkiego co sponiewiera duszę.

W piekle istnieją ciała, jednak nie są to ciała ziemskie, lecz nieśmiertelne. Demony torturują te ciała tysiące sposobów, jednak one wciąż odżywają. Po odcięciu głowy skazanemu, ona po chwili odrasta i tak w kółko. O ile w czyśćcu jest nadzieja tak zakończenie cierpień, tak w piekle nie ma już nadziei, bo trwa wieczność. Gdyby skazani w piekle dowiedzieli się za miliard lat nadejdzie kres cierpieniom, zapanowałaby przeogromna radość.

Ja tam na zadnym wygnaniu sie nie czuje i nie czekam z utesknieniem na jakis zywot pozagrobowy, a ze inni chca sie juz za zywota pogrzebac...to niech sie pogrzebuja.