niewidzialna dla męża

Siedzę i płaczę. Zadaję sobie pytanie, dlaczego tak źle wybrałam. Temat stary jak świat, samotność. Ale dlaczego czuję się samotna w małżeństwie?? Obok osoby która teoretycznie powinna być moim wsparciem. Ile można prosić o przytulenie, pocałowanie, rozmowę czy seks. Ile??? Ile się można poniżać??? Czy ja powinnam o to prosić??? Coraz częściej płaczę, marze o czułości, dotyku, dobrym słowie. Śpimy w jednym łóżku, a on jak mnie dotknie to chyba tylko przez przypadek we śnie. Jest mi tak przykro, czuję taki nieopisany żal że aż mi serce ściska. Chciałam się tutaj wygadać.