wreszcie jakieś szczęście zagościło do mnie od paru miesięcy

dwa miesiące jestem singielką. jeszcze dwa wcześniejsze, to była walka o związek. czyli albo dołki albo chwilowe euforie- ''o, może jednak uda nam się przetrwać''. gdy definitywnie zakończyliśmy związek, przez pierwszy miesiąc, to było pisanie z jakimś chłopakiem, by nie myśleć o eks oraz robienie sobie nadziei ''a może do siebie wrócimy?''. ponad tydzień temu poznałam nowego faceta. kolejnego dnia zdałam sobie sprawę, że moje urojenia dotyczące powrotu do eks i zamartwianie się tym, że on sobie kręci z kolejnymi laskami, jest bez sensu. że powinnam mieć to w d***e, że prowadziło to do mojej autodestrukcji. zamroziłam z nim kontakt, skupiłam się na aktualnym chłopaku, z którym się zapoznaję. od dawna nie czułam tych motylków, flirtu, prawdziwego zainteresowania ze strony wydawać, by się mogło wartościowego kolesia. i co? nie gadam z eks od tygodnia, nie wchodzę na jego profil, nie muszę się sztucznie z nim przyjaźnić, wysłuchiwać o tym kogo nie pocałował, że nic do mnie nie czuje. nawet jeśli nic nie wyjdzie z tym chłopakiem, to i tak mam się lepiej :) jestem szczęśliwa od paru dni! znowu mogę mieć problemy pokroju ''on nie pisze od paru godzin...''. ta znajomość pokazała mi tak nagle, że ex to ex i nic tego nie zmieni, że powinnam się skupić na sobie i rozglądać wokół za kimś wartościowszym :) faktycznie po burzy, wychodzi słońce. nawet jeśli jest to chwilowe, to i tak jestem zadowolona. cały dzień zamiast się zamartwiać, spędziłam na czekaniu na słodkie smsy od tego chłopaka, śmiałam się szczerze :) a wczoraj w nocy zastanawiałam czy nie odpisuje, dlatego że zasnął, czy może robił coś innego. zasnął... :) myślenie infantylne, ale sprawiające, że jestem szczęśliwa nawet z małych rzeczy. pozdrawiam :) musiałam to gdzieś napisać.