Nie jestem ważna dla innych ludzi

i przykro mi strasznie :(

a masz taka potrzebe?

Tak. Chciałabym być lubiana, kochana i żeby inni liczyli się ze mną. A tak nie jest. Często czuję się wręcz niewidzialna.

Jesteś nieśmiała. Dorośniesz, wyrobisz się, staniesz się widzialna. Teraz idziemy spać, żeby rano dobrze widzieć i nie wyglądać jak cień.

Dorosłam już. Jestem kobietą dobrze po 20 roku życia. I co? W dalszym ciągu mam problemy z ludźmi; czuję się przez nich odtrącona. Już w szkole mnie nie lubiano i ciągle szykanowano. Zawsze byłam skazana na samotność.

Stan się widzialna dla siebie to i inni Cie zauwaza . Po prostu szanuj się i nos wysoko glowe , cen się ...a inni będą cenic Cie jeszcze bardziej .

ja tez,chcialam sie zakumplowac z kims przez internet i nawet tu mnie odtracaja,juz nie ma dla mnie nadziei:(

to zacznij się cenic i Ty stan się ta co odtraca , w sensie odtrącaj głupich ludzi

Może sama siebie nie lubisz albo za bardzo się lubisz. Stosunek do samego siebie i do otoczenia ma przełożenie na relacje z ludźmi. Świat lubi ludzi którzy lubią świat.

Myślisz? Sama już nie wiem. Jestem miła, pomocna, staram się być optymistką, mam też pasje, które rozwijam, ale mimo to są osoby bardziej znaczące w towarzystwie. Mogą mówić nawet o pierdołach, przeklinać, a i tak ludzie bardziej się z nimi liczą.

Siebie samej nie lubię zbytnio. Zbyt niedopracowana jestem. Mam problem, żeby wymienić, a już tym bardziej wyeksponować swoje mocne strony, dlatego też ciągle muszę udawać, że jestem pewniejsza siebie niż w rzeczywistości.

zabardzo pokazujesz ze chcesz być lubiana , traktuj sibie jak drogocenny skarb , z którym nie każdy jest godzien porozmawiać , miej w d***e wszystkich i nie zabiegaj o niczyje względy , wtedy zaczna ciagnac do ciebie tlumy .

Właśnie udaję, że kompletnie mi na tym nie zależy, ale może ludzie wyczuwają, że to tylko maska i w rzeczywistości źle się z tym czuję?

Miła, pomocna, optymistka z pasjami - to tak jak ja. Jak to możliwe, bo ja nie narzekam. Ale mam też inne cechy - pewność siebie i poczucie że nie ma rzeczy niemożliwych. Mam dużo dobrej energii, którą szastam na prawo i lewo. No i lubię siebie, lubię ludzi, w każdym znajdę coś dobrego.

Ja też taka jestem, z tym, że pod wpływem wielokrotnych rozczarowań i traumatycznych przeżyć zraziłam się do ludzi i patrzę na nich jak na wymagających egzaminatorów. Lubię ich, ale zarazem się obawiam, rozumiesz?

Wielokrotne rozczarowania i traumatyczne przeżycia przerobiłam na własnej skórze. A kluczem do sukcesu jest przestać się bać.

I tu jest problem, bo ja ciągle odczuwam strach przed ludźmi i widzę ich przez pryzmat swoich doświadczeń.

Ok, ja kończę, ale na pewno jeszcze tutaj wrócę :)

Gdybym mogła c**przekazać trochę swojego optymizmu, chętnie bym to zrobiła. Dobranoc.