Jak pracować z fobią społeczną

Hej, skończyłam niedawno studia i od miesiąca szukam pracy. Kilka dni temu zadzwoniła do mnie pani z ofertą pracy jako kasjerka w hipermarkecie. Wstępnie przystałam na warunki, jakie zaproponowała i umówiłyśmy się na szkolenie. Problem w tym, że cierpię na fobię społeczną i przeraża mnie wizja pracy z ludźmi. Boję się przebywać wśród nich, szczególnie tam, gdzie praca wymaga pośpiechu. Nie wiem, co robić. Czy przemóc się i jednak zdecydować się na to stanowisko, czy też lepiej poszukać pracy, którą mogłabym wykonywać w domu?

chyba nie masz aż tak dużej fobii skoro zdołałas odebrać telefon i dostać pracę (wywarłaś na niej dobre wrazenie )

Najlepiej zrobisz jesli będziesz spotykać się z ludźmi. Przełam lęki w wyobrazni dokonaj transformacji swoich lęków zmień je w coś zabawnego. Zdaj sobie sprawe z pewnej rzeczy bardzo waznej wszyscy ludzie to w większości idioci wiec czego sie bać? zle wpyadnisz przed kims takim, bedziesz sie bala co pomyśli o Tobie? :-> xD

Pozornie wydaję się pewna siebie i komunikatywna, ale to niestety tylko pozory. Po jakimś czasie ujawnia się moja niezdolność do pracy w grupie. Pracowałam już w kilku miejscach i zawsze dawałam radę tylko tam, gdzie kontakt z ludźmi był minimalny ( np. ulotki, gazety). Najbardziej efektywna jestem, gdy pracuję w domowym zaciszu, jakby się zwiększa mój potencjał. Wśród ludzi niestety prędzej czy później wychodzę na wariatkę :/

Musisz się przełamać. Ja tak jak ty cierpię na fobię, różne nerwice, jestem totalnie nieśmiała i wycofana. Ale bieda zmusiła mnie do ropzoczęcia pracy wśród ludzi. Po pierwszym tygodniu chciłam zrezygnować, ale nie mogłam ze względów finansowych. Po roku dostałam awans i miałam jeszcze większą styczność z ludźmi. To było straszne. A po kolejnych paru miesiącach kolejny awans i teraz mimo swoich fobii (które są znacznie mniejsze) dobrze się czuję wśród ludzi. Dalej nie chodzę do pubów, na masowe imprezy, ale w pracy i w codziennym życiu daję radę. Przełam się :) nic nie tracisz, a wiele możesz zyskać.

Dziękuję za odpowiedzi. Może moje obawy są bezpodstawne i w rzeczywistości nie jest tak źle, jak sobie to wyobrażam, ale mimo wszystko trudno jest całkowicie je zlikwidować. Od razu zakładam porażkę i to powoduje, że mam ochotę się poddać. Już kilkakrotnie podejmowałam pracę w różnych miejscach i dawałam sobie radę tylko tam, gdzie kontakt z innymi był ograniczony do minimum (np. ulotki). Kiedy zaś praca wymagała pośpiechu i do tego panowała wokół zła atmosfera, zaczynałam się gubić. Zdecydowanie najlepiej wychodzi mi praca w domu, wzrasta wtedy mój potencjał i efekty są bardziej zadowalające.

z wygladu jak sie oceniasz?

Wiem, że muszę się przełamać, bo żyjemy w takim świecie, gdzie nieustannie jesteśmy skazani na kontakty z innymi. Tylko kurcze, boję się, że ludzie znowu będą mnie poniżać. :( Już tyle razy mnie krytykowano, że na samą myśl o wyjściu z domu chce mi się wyć. :(

Tez mam fobie spoleczna, nerwice, maniakalną depresje..... i co? nic. wszystkie zgrzyty które wcześniej były głównymi blokadami, utrudniającymi funkcjonowanie usunąłem -.- Teraz wszystko czynie świadomie, postawiam sobie cel i dążę ku niemu. w planach mam założenie własnej działalności, uprawiam sporty i mam juz na to wywalone sięgnąłem juz dna piekieł. Zyje swoim swiatem gdzie duch Bozy jest moim towarzyszem. Wazne by przełamywać swoje wszystkie słabości ! w końcu JESTEM CALYM WSZECHŚWIATEM jednoczenie człowiekiem ;p

Z wyglądu jestem akurat zadowolona, gorzej z resztą. Przez takie traktowanie przestałam wierzyć w swoje możliwości, wydaje mi się, że jestem tępa i do niczego się nie nadaję. Ostatnio co prawda odnosiłam pewne sukcesy na polu literackim i powinnam czuć się doceniona, ale tak nie jest.

masz moze gg.mail?

enidangleanna88@wp.pl

przepraszam, enidangleanna88@gmail.com :)

Ogólnie to czuję się przegrańcem i najchętniej bym nie wychodziła z domu, bo tam na zewnątrz może być tylko gorzej. :(