jestem zawiedziona obecnym życiem za granicą

ja i mój chłopak mamy po 26 lat, po studiach, od pół roku jestemy w Niemczech, ja mam wymarzoną pracę w biurze... nie chcemy tu zostać na stałe, zbiramy na dom i wiem ze to parę lat potrwa.. sęk w tym, ze dopada mnie tu co weekend handra, nie mam za bardzo znajomyc rodziny, oglądam zdjecia znajomych na fjesie, wiedzę śluby dzieci a u nas nic, i monotonia życia, nic poza pracą, bo miasteczko jest małe jak wieś mój chłopak niby mysli o zaręczynach, ale jakoś jeszcze się nie zebrał... o wyjeździe zadecydowaliśmy wspólnie, bo marzę o domu, ale nie ukrywam, ze wolałabym zostać w Polsce, mieć rodzinę i znajomych, ja pracę on formę, i ten dom choćby na kredyt, wkurza mnie to, że tu musimy być w czasie kiedy inni prowadzą normalne życie pewie zaraz napiszecie, ze mam czego chciałam, ale NIE, oczywiście jak wszystkich sytyacja w Polsce zmusza, a z 2 strony, nie mogę mieć pretensji, ale takie odvzuwam do mojego faceta ehhh

może sprowadzę cie na ziemię - w Polsce pewnie nie byłoby cię stać na kredyt, a nei mówiąc o domu firmy przędą cienko, płace są niskie, raty trzeba czymś spłacać ze średniej krajowej, ale tej prawdziwej, nie z gazet - nie spłacisz kredytu na dom z działką /

no właśnie dlatego dziwią mnie te śluby i dzieci znajomych, tzn ze studiów z liceum, w moim wieku, domów jeszcze nie widziałam, ale widocznie maja gdzie mieszkać i stać ich na dziecko skoro mają, po prostu wiem, że jak juz się zakłada rodzin to i rodzice pomagają i też motywacja jest większa ja pracuje dopiero pół roku, nie zamierzam teraz mieć dzieci, bo za mało wtedy odłożymy, ale chciałabym, i mnie po prostu dobijają co raz to nowe zdjęcia wpisy, jak u nas wszystko stoi w miejscu chłopak mówi, że wręcz odwrotnie, ze wyjechaliśmy, ze zbieramy, ze są jakieś plany, ale on nie rozumie mojego rozdrażnienia, lata mijają, a ja będę starą matką

26 lat i stara matka jezu czytam i smiac mi sie chce

przecież pisze że przez najbliższe lata nie ma na to szans, więc ok 30 to już nie tak wcześnie

up

Ja myślę że pod tym wszystkim co napisałaś, najbardziej co Ciebie dręczy, to po prostu fakt że facet się tak naprawdę nie określił co do Waszego związku. Myślę że gdyby chociaż ofiarował Tobie pierścionek, to związek byłby dla Ciebie bardziej realny, a tak to odkładacie na dom kiedyś tam, wracacie do PL kiedyś tam...a Ty potrzebujesz jakiejś kotwicy już, teraz, dzisiaj :-) Może przesadzam, i doszukuję się drugiego dna, ale myślę że za dużo czasu spędzasz na oglądaniu fotek i jak inni w PL niby są szczęśliwi, tylko Ciebie to jakoś omija. Fakt, znajomi żyją jak potrafią, ale co mają robić? Narzekać publicznie? Uważam że dostałaś szansę będąc za granicą, do tego masz pracę którą lubisz, więc sprubój się skupić nad tym. Porozmawiaj ze swoim meżczyzną i co tak naprawdę leży Tobie na sercu. Głowa do góry i powodzenia :-)