czy zajęłabyś się swoim skrajnie chorym dzieckiem czy oddałabyś

? porażenie mózgowe, tego typu rzeczy, dziecko-roślina, którą będziesz musiała się zajmować 24/7, jest też szansa, że twój partner odejdzie z tego powodu, bo mężczyźni w takiej sytuacji są na ogół wygodni. jak postąpisz?

Rośliny się usuwa zawczasu a nie zmusza podatników na wyrzucanie ciężko zarobionych pieniędzy na rehabilitację owych.

czasami jest za późno na usunięcie takiej rośliny :)

Z całą pewnością oddałabym.

Moje dziecko nigdy nie będzie samodzielne, choć nie jest łatwo opiekuję się nim i tylko Boga proszę, bym żyła jak najdłużej, bo jedyne co mi sen z powiek spędza, to myśli kto o nią się zatroszczy, gdy mnie zabraknie. Małżeństwo nie przetrwało, bo tak najczęściej się dzieje. Niektóre wasze wpisy są straszne :(

niestety bo wielu mężczyzn się zajmuje tymi dziećmi a kobiety uciekają.

Mam w rodzinie chorego na wodogłowie kuzyna . Ma teraz 30 lat . Powiem jedno ciągnący się przez lata koszmar , osobny pokój wyłożony materacami bo uderza głową o co się da, zmienianie pampersów , kapanie, karmienie, wycie ( tak dosłownie wycie całymi dniami i nocami) itd. Z perspektywy cioci mogę napisać . Proponowali jej lekarze po urodzeniu oddanie do placówki, ciocia oczywiście że nigdy w życiu . Lekarze dawali 7 lat życia, później 14 , według nich już powinien nie żyć . Minęło kilka dobrych lat i ciocia sama poszła poprosić czy może oddać , niestety czasy się zmieniły powiedzieli że nie , nie stać ją prywatnie. Mówi jedno że teraz w życiu nie podjęłaby takiej decyzji , oddałaby od razu , wolałaby kochać odwiedzać nawet codziennie niż nie mieć życia . Kobieta wygląda na 70 lat , jest po prostu zmęczona, zniszczona życiem

w holandii jest juz mozliwa eutanazja dziec**** urodzeniu, moze warto by w Polsce? i powiem,ze jestem katoliczka ,zanim ktos pocisnie,ze oni zyja bo ksiadz tak rozkazuje. a co do tematu , uwazam ,ze jak rodzina ma wiecej dzieci to powinni zajac sie tymi zdrowymi,one tez potrzebuja troski

oddałabym zaraz po urodzeniu,zrzekłabym się praw do takiej rosliny

nie oddałabym, w życiu! Moje dziecko też ma pewne zaburzenia, i tak jak powyżej, jedyne, co mnie przeraża to, co będzie jak nas zabraknie. Trzeba nie mieć serca, zeby oddac własne dziecko.