Czy żyć dalej z egosta

Jestem ze soim chłopakiem już rok i bardzo go kocham, ale od dłuższego czasu zzaczynam wątpić w sens dalszego bycia razem, bo po czasie ujawniają sie u niego takie cechy jak lenistwo - zwłaszcza do pomocy swojej mamie w domu, brak szacunku do na bliższych ( moze nie wyzywa od najgorszych, ale mówi a wręcz krzyczy na druga osobę, mówi że jest debilem, idiota itd.), a najgorszym wadami to jego wygodnictwo i egoizm. Wykazuje te cechy zwłaszcza gdy trzeba załagodzić sytuację np. Z moja mama co dla mnie ma znaczenie, dla niego nie ma znaczenia, bo 'i tak jej nie lubi, nie wie o czym ma z nią porozmawiać itd'. Unika problemow, albo nie chce im stawic czola. Jest totalnie zbachorzały, ponieważ trzeba mu powiedzieć co ka zrobic w danej sytuacji, co było by dobre gdyby zrobil itd. Poza tym obiecywał sie z inna łaska - nie zerwała z nim tylko dlatego, że w pewnym sensie ją to zapoczatkowalam knujac samotnie intrygę na mojego byłego, o której mój obecny chłopak miał sie nie dowiedzieć a sie dowiedział. Poza tym również później, gdy cały czas sie klocilismy z dla niego 'wielkiego powodu' i jak byl zaborczy oraz nie okazywał mi zbytniego zainteresowania, że jestem ładna, że mu sie bardzo podobam itp. Zaczęłam pisać z obcymi facetami, żeby sie dowartosciowac, a on dowiedziawszy sie o tym odpuścił mi.nie wiem co mam w tej sytuacji zrobic, ponieważ w całej tej sytuacji jest jego jak i moja wina, ale rozmowa i próba wskazania czego kolwiek nic nie da,ponieważ gdy z nim rozmawiałam po ostatniej wielkiej awanturze, kiedy byl zazdrosny o mojego przyjaciela i prawie z nim zerwalam, powiedzial że mam rację i naprawi relacje między nim a moja mama - teraz mówi, że nie chce przychodzić do mnie do domu, że mam chorych psychicznie rodziców i tak dalej,przy czym to jego wina, że jest jak jest gdyż nazwał mnie zdzira rozmawiając z moja matka. Proszę o doradzanie mi w tej sytuacji, bo nie wiem co zrobic, czy mam liczyć że sie zmieni....

Przepraszam za błędy ale pisałam na telefonie :/ Mam nadzieję że kazdy sie dotyczyła albo domysli

nic sie nie odmieni moze byc tylko gorzej gdyby mnie moj chlopak nazwal zdzira , to juz nigdy nie odezwala bym sie do niego ani jednym slowem :)

Masakra. Uciekaj.

A nie pomyślałaś o jednym? Może jego rodzice są nadopiekuńczy? Ja tak mam w domu i zawsze się nie daję, bo wszystko zawsze chcieli za mnie robić i mnie we wszystkim wyręczać, ale ten Twój chłopak może nie potrafił się sprzeciwić. takie problemy z podejmowaniem decyzji i z niewiedzą, jak się zachować w konkretnych sytuacjach, gdzie potrzebuje się porady kogoś innego, to właśnie częsty problem dzieci wychowywanych przez "rodziców, którzy kochają za bardzo". Ja sobie z tego zdaję sprawę i zawsze miałam buntowniczy charakter, ale wielu nie wie, co z tym zrobić. Stąd właśnie bierze się ta złość wobec najbliższych. Terapia pomoże, jeśli on sobie sam nie daje rady.

Jego mama nie jest nadopiekuncza a jego ojciec odszedl, ale wpoil w niego że kobieta to 'dziwna' i tylko do sprzatania. Moi rodzice są trochę nad opiekuńczy, ale nie pozwalam im na zbytnie prowadzenie mnie. Jego w moich rodzicach wkurzasz to że mam obowiazki, że pomagam mamie w sprzątaniu w kazdy weekend i nie mam czasu dla niego. Wkurzasz go też to że moja mama często dzwoni i sie pyta gdzie jestem jak jej nie powiem że jadę do niego

Nie sadze, ze on sie zmieni. Jego charakter jest taki i trzeba wiele uporu, by walczyc z agresywnoscia. Mysle, ze powinnas go zostawic. Bedzie bolalo z pewnoscia, ale w ten sposob nie zamkniesz sobie drzwi by poznac kogos majacego cechy charakteru bardziej lagodne. Jest takie stare powiedzenie - jak mezczyzna traktuje swoja matke tak bedzie traktowal swoja kobiete. Zaobserwuj i odpowiedz sobie na pytanie ;)