czy jest tu chociaż jedna dziewczyna która trzyma faceta krótko

nie jest bluszczem, nie boi się panicznie zdrady, nie pozwala sobie wejść na głowę, wie, że w związku jest dawanie, ALE i branie, innymi słowy, czy jest tu dziewczyna, która ma silną osobowość? nie mówię o relacji pantoflarskiej, tylko o takiej, w której obie strony się autentycznie szanują?

To albo szacunek i partnerstwo, albo trzymanie krótko. Być jedno drugiemu przeczy.

juz chciałam napisac ze ja taka jestem ale doczytalam ze relacja pantoflarska sie nie liczy. ja niestety calkiem swojego faceta zdominowalam.

słowo krótko i parterstwo sie wykluczaja :)

ok, może z tym trzymaniem krótko przesadziłam, ale nie znalazłam lepszego określenia na to, co mam na myśli :P

U nas jest partnerstwo. Jest zdrowe podejście. Ani nie chce byc zdominowana, ani nie chce pantoflarza.

napiszesz coś więcej, Rokokowa?

Co wiecej chcesz wiedziec?

załóżmy, że jedno z was chce czegoś, czego drugie niekoniecznie - czy to seks, czy to kolor ścian, czy wycieczka, czy cokolwiek innego - jakie jest wasze zachowanie?

myślę, że u nas tak jest :) jest partnerstwo, jest szacunek ale też jedno drugiemu nie da wejść na głowę - pantoflarza w życiu bym nie chciała, ale jednak mam jasne zasady, natomiast mój mąż też jakieś zasady ma, wiążąc się wiedzieliśmy na co się piszemy i jak którejś ze stron nie pasowało to droga wolna ;) a jednak dobrze nam ze sobą :P

a co do pytania to u nas różnie, zależy czego mąż ode mnie chce i czy jest mi to obojętnie czy jestem "na nie". Jeśli obojętne to mogę się ugiąć a jeśli "na nie" to jest nie i koniec. Co do seksu nie ma kompromisów, on wie, ze jak nie mam ochoty to nic z tego nie będzie. Ale np ustąpiłam w zakupie TV i dałam mu wolną rękę, więc myślę, że to zależy od sytuacji.

Juz nie bo sie rozstalismy. Ale moj ostatni zwiazek byl bardzo zrownowazony. Ja mam silna osobowosc i on mial na podonym poziomie do mojej. Nikt nie dominowal lub w pewnych okolicznosciach ja w pewnych on. Wzajemnie sie "docieralismy" a zwiazek byl oparty na przyjazni i szacunku. Najgorsze co moze byc to facet o slabym charakterze ;)

Dogadujemy sie, idziemy na kompromisy, czasem klocimy, ale dochodzimy do porozumienia. Bo oprócz milosci, my sie lubimy :) kochamy, przyjaznimy, kumplujemy... W zależności o co chodzi. I staramy sie zrozumieć.

U nas tak jest. Obowiazki domowe dzielimy w miarę możliwości na pół.Kasa wspólna - większe wydatki ustalamy razem. Jeśli chodzi o poważniejsze decyzje - gdy mamy inne opinie - idziemy na kompromis tak by nikt nie był pokrzywdzony. U nas to się sprawdza od 11 lat.

U nas od 25-ciu

U mnie lekko ponad 10 :)

Hello :) Moje małżeństwo jest perfekcyjnie partnerskie. Rzadko się kłócimy, chociaż zwykle intensywnie, a przyjaciele mają nas za "idealną" parę. Nie wiem czemu, bo taką na pewno nie jesteśmy. Ale zgadza się - bardzo się szanujemy, zdanie obojga liczy się po równo, każde jest gotowe na odstępstwa i kompromisy. I jakoś to leci :) Fajnie, że jest więcej takich dziewczyn