Traumy dzieciństwa

Oto traumy dzieciństwa w latach 90: bieda, szarość, siermięga, smutni nędznie ubrani ludzie, beznadzieja, odrapane budynki, krzywe, popękane chodniki, brudne szare ulice, paskudne ubrania, stare brzydkie meble, stare zabawki, bazarowe jedzenie niewiadomego pochodzenia, drożyzna, inflacja, pijaństwo, ogólny bród i zaniedbanie, łapówkarstwo, przemoc, chuligaństwo, chamstwo, surowi rodzice, ogromne dysproporcje w zamożności (jeden ma wszystko drugi nic), kolejki w urzędach pracy, strach, niepewność i lęk o przyszłość wśród dorosłych udzielała się dzieciom, słabe wiązanie końca z końcem, frustracja że nie mogę mieć większości rzeczy które są w sklepach, zazdrość i zawiść że komuś powodzi się lepiej. Pełno oszustów, złodziei i afer. Fatalny stan wygląd i wyposażenie szpitali, szkół, urzędów zakładów pracy na prowincji. Nieuprzejme nauczycielki, urzędniczki, woźne, lekarki, bicie dzieci, zmuszanie do jedzenia paskudnych posiłków. Brak papieru toaletowego w szkolnych łazienkach, brak szatni, pracowni komputerowej, zajęć dodatkowych, język niemiecki i rosyjski zamiast angielskiego.