nie potrafię pracować w grupie

tragedia, nie umiem pracować w grupie, nawet dwuosobowej. na uczelni często są do zrobienia prace czy prezentacje w dwu-trzyosobowych grupach i ja za każdym razem przechodzę piekło! mam swoją wizję wszystkiego, swoje zdanie na wszystkie tematy, jestem perfekcjonistką i to wszystko składa się na to, że żyłka mi pulsuje jak pracuję z kimś :o dla przykładu - praca pisemna złożona z dwóch różnych częśc****odzieliłam się z koleżanką tak, że ja robię jedną, ona drugą i żadna się nie wcina (długo o to walczyłam, ale dało radę), ja swoją zrobiłam, dopracowałam na 100%, a ona na odwal się = błędy ortograficzne, zła interpunkcja, lanie wody, jakieś wizje z kosmosu, jak to przeczytałam to miałam ochotę ją zabić. i tak jest zawsze, w moim mniemaniu to ja robię wszystko najlepiej, jeszcze niezgodność pomysłów jakoś przeżyję, ale tylko wtedy kiedy ktoś akceptuje mój pomysł, jeśli nie to ja nie akceptuję jego. ale niedbalstwo i błędy ortograficzne albo brak zaangażowania działa na mnie jak płachta na byka. w ciągu 4 lat studiów nie znalazłam osoby, z którą dobrze by mi się pracowało, więc studia to dla mnie koszmar, nie daj boże jak znajdę robotę, gdzie trzeba będzie coś robić grupowo to chyba oszaleję. jak się z tego wyleczyć? całe życie łączy się ze współpracą z ludźmi, a mnie trafia szlag za każdym razem. czy to jakieś zaburzenie psychiczne?

rozumiem - dlatego najlepiej wykonywac jakis zawod w domu na kompie-np pisarz, grafik tlumacz malarz itp- zeby nie musiec codziennie chodzic do zakladu pracy i męczyc sie z ludzmi

no właśnie coś takiego to chyba moje marzenie. tak samo jak zawsze chciałam dorobić sobie w wakacje, z reguły trafiała mi się robota na kasie i myślałam, że umrę w konfrontacji z klientami, ludzie są tragiczni, ich pomysły są tragiczne, problemy, to wszystko mnie tak męczy, że się zastanawiam czy ze mną wszystko w porządku :P

to calkowicie normaln e powszechne

Życie nie jest doskonałe, ludzie nie są doskonali. Często nie ma sensu robienie czegoś na 100%, bo wystarczy na 80%. Robiąc na więcej, przeinwestowujesz, co jest nieefektywne i frustrujące (bo dodatkowy wysiłek najczęściej nie jest doceniony). Odpuść trochę, bo będziesz mieć ciężkie życie. Nie trzeba wszystkiego robić doskonale, nie za to ludzie Cię lubią. A wręcz można ich tym do siebie zniechęcić.

Nie przejmuj sie. W korporacjach jet bardzo dużo takich łudź. Np moja szefowa...ona jest tez miedzy innymi przez takie cechy mobberem