Toksyczna matka

Moja matka... gdy byłam mała nie dbała o to abym miała ubrania. Dostawałam "rzeczy w spadku" po ciotkach, rodzinie. Były okropne. Kiedy mówiłam, że nie mam w co się ubrać- mówiła, że przecież mam tyyyyyyyyyyyyle ciuchów. Jak prosiłam, aby mi wskazała w co konkretnie mogę się ubrać-wzruszała ramionami, że jej się nie chce. Zawsze oceny były za słabe (4 i 5), mimo, że rodzeństwo miało gorsze stopnie. Poniżała mnie. Często od niej słyszałam, że jestem głupia. Publicznie mnie krytykowała. Kiedyś zrobiłam na szydełku kapelusik i szal dla lalki mojej kuzynki. Matka miała jej przekazać. Ale po powrocie, gdy spytałam, czy to zrobiła - usłyszałam, że mam jej nie zawracać głowy. Jak w pociągu przystawiał się do mnie pijak, to dla mojej matki było bardzo zabawne. Musiałam sobie z nim poradzić sama, a miałam 10 lat. Może ktoś ma podobne doświadczenia...

Mam tak samo czuje się gorsza od rodzeństwa

Przykro, mi że czujesz się gorsza. Czy Twoi rodzice się do tego przyczynili?

H, a jak sobie radzisz? Wchodzisz w zwiazki? Masz przyjaciol?

Jak sobie radzę? Zawodowo dobrze. W uczuciach dużo gorzej. Można powiedzieć, że mój związek uczuciowy nie miał szans. W którymś momencie sama zaczęłam go sabotować. Myślę, że nie byłam gotowa na zdrową relację. I zapewne ktokolwiek byłby moim partnerem to skończyło by się tak samo. x Gdzieś po drodze zabrakło dobrego wzorca, a zły był pod ręką. x Mimo to staram się być szczęśliwa.

Rzeczywiście twoja matka jest toksyczna. Raczej bym z nią urwała kontakt po takich perypetiach. Przykre :(.

moze psycholog, jakas terapia? Potrafisz kochac? Masz uczucia?

Czy potrafię kochać? :)) Kocham często za bardzo. Pomagam ludziom, którym wydaje mi się, że trzeba pomagać. Czasem to wykorzystują. Bywa. Mam problem z asertywnością. Ale faktem jest, że z ludźmi najlepiej się czuje na pewien dystans. Kocham swojego kota- moja matka jest zazdrosna o niego:))). x Co do psychologów. To pierwszy jaki mi się trafił, to była pomyłka. Drugi pomagał mi pracować nad związkiem, natomiast o mojej matce nie rozmawialiśmy. No i kiedyś z robiłam testy psychologiczne z partnerem ( u psychologa, nie z gazety), jeśli wierzyć rezultatom, to jestem osobą wrażliwą. I możliwe, że coś w tym jest, bo biorę udział w każdej charytatywnej akcji. x A matka... ja coraz lepiej sobie radzę im gorzej jej odbija- dzięki temu da się jej postępowanie wytłumaczyć choroba psychiczną.

moja wyzywa mnie, mysli tylko i wylacznie o sobie, odkąd pamietam wykorzystuje otoczenie. Gdy zaczełam się spoykać z chlopakiem, wyzywała mnie od dziwek (a miałam średnią 5,0), ośmieszała mnie i dokuczała mi,że jestem za gruba. Przeklęła mnie. Czasami jest miła, miło się odzywa, pyta, co umnie, zwykle wtedy się nabieram, zwierzam się jej i następnym razem ma ona materiał, żeby mnie krzywdzić w kłótniach/ kłótnia może być o niepozmywaną szklankę czy dlatego, że zrobiłam coś nie po jej myśli. jestem starą panną, chyba nigdy nie przestanę z nią mieszkać.

Też jestem starą panną. :) A co tam. x Może coś dla Ciebie: x http://krzykopomoc.blox.pl/tagi_b/244471/toksyczna-matka.html x Ja mam tą dobrą rzecz, że mieszkam sama:)). Moja matkę muszę znosić rzadko. Ale czasem dopada mnie taki dzień, kiedy nie mogę pojąć, jak coś takiego można było zrobić dziecku. Wtedy jest źle. Ale teraz widze w jej zachowaniu chorobę. I im bardziej ona zachowuje się nieracjonalnie, tym bardziej ja się uspokajam. Bo mam wymówkę, dlaczego tak mnie traktowała i traktuje- jest chora psychicznie. x Co jest przyczyną Twojego mieszkania z matką? Pewnie kasa. Zastanów się czy możesz sobie pozwolić na wynajęcie pokoju na jakiejś stancji. Albo wziąć dodatkowe godziny w pracy, żeby po pierwsze mamusi zbyt często nie oglądać, a po drugie zbierać kasę na własną wolność.

A właśnie idą świeta... Były i takie o których nawet tu wstydzę się napisać. Kilka ostatnich, kiedy moja matka starała się, żebym je spędziła samotnie. Najpierw mnie namówiła na wspólne z nią święta, przypilnowała, żebym rodzine odwiedziła tuż przed świętami i nie umawiała się na święta z rodzina, bo za dużo ludzi. A na dwa dni przed się dowiadywałam, że ona nie przyjedzie, bo ją kto inny zaprosił. x Dzięki temu nie mogłam pojechać do rodziny (urlop, przepełnienie w pociągach), ale spędziłam święta ze znajomą (i nie tylko, na 3 kolacjach byłam, bo nie chciałam, aby ktoś był sam) i były to moje najlepsze święta :). x Teraz nie boje się, że kiedyś zostanę na święta sama-dla mnie straciły magię. Ot miły czas. Ale jak nie wyjdzie, to trudno. x Moja matka teraz znowu kombinuje, żebym świąt z tą znajomą/znajomymi nie spędzała... ech. Ale ja nie widzę powodu, aby odtrącić osoby, na które mogę liczyć.

Aliceeaee

smutne to, że tacy ludzie mają dzieci i tak im niszczą życie trzymajcie się dziewczyny

mam to samo i mam nerwice natrectw ktora ona i ojciec spowodowali, tacy ludzie nigdy nie zrozumiaja ze z nimi jest cos nie tak

Dziękuję za kwiatuszka :))). x Wiecie, że nawet pisząc to wszystko niby wiedziałam, że to było wredne i niesprawiedliwe. Ale dopiero wasze komentarze-krótkie i stwierdzające fakty, że to było chore-mnie upewniły, że sobie nie wymyślam, nie czepiam i nie wyolbrzymiam. x Dzięki za wsparcie