anoreksja czy ktos tez przechodzi przez pieklo

mysle ze nie tylko ja?????

przechodziłam, przeszłam właściwie bo z tego wyszłam i to sama wiec mogę być dumna

jak dlugo trwalo leczenie i czy myslisz ze napewno wyszlas z tego???? czy mialas wsparcie???

i jak sie z tym czujesz???

Psychicznie później jeszcze przez rok miałam straszne problemy, nadal mam o sobie spaczone zdanie ale "wyszłam" w sensie przestałam się głodzić. Nikt mi właściwie nie pomagał. 2 przyjaciółki ale raczej posłuchały w czym problem, czasem mogłam z nimi pogadać ale z problemem jako takim uporałam się sama. Nadal mam złego duszka który mi obrzydliwe rzeczy na mój temat gada.. Raz się z tym mogę uporać, raz nie ale odżywiam się normalnie, lubię jeść i tu jest ok. Chce być zdrowa. A teraz po 3 latach od mojego "wyjścia" chodzę do psychologa, mówi, że uda mi się naprawić samą siebie może nawet bez rozgrzebywania tamtych wydarzeń

jak się z tym czuje? To był dziwny czas, starałam się to wymazać ale to bez sensu, teraz mówię o tym swobodnie

to gratuluje ja jestem w trakcie leczenia i grozi mi szpital ale mam nadzieje ze obejdzie sie bez niego probuje normalnie zyc ale ciezko jest mam bliskich chlopaka i kazdy sie o mnie martwi ja juz tez zaczelam sie sama o siebie martwic od kiedy pare razy zaslablam i nabawilam sie zapalenia nadzerkowego zoladka i boje sie co dalej mysle ze nie jest tak zle bo mam 174 cm wzrostu i 45 kg wiec niema tragedji????? opisz mi troche jak sie z tym uporalas i co bylo najtrudniejsze pierwszy raz jestem na forum i w kontakcie z taka osoba jak ty potrzebuje dobrej rady?????????????????????

45 przy Twoim wzroście to jest tragedia, nie oszukuj sie zanim bedzie jeszcze mniej

chcialabym nie wiem jak schudnac a zawsze bylam szczupla k*****a zjadlabym nawet trutke byleby miec znowu swoja wage

nierób tego samego co ja to jest jedno wielkie bagno...!!!!!!!!!!!!! zaczyna sie od paru kilo a potem kilkanascie...i co dalej????? lepiej akceptowac sie takim jakim sie jest i szukac w sobie samych pozytwow lepiej jest byc zdrowa!!!!!!!!!!!!! niz zyc z jedna mysla i nic sie w kolo nie liczy i tylko jedna mysl placze ci mysli szkoda zycia!!!!!

ja juz trace prawie dwa lata... dwa lata poprostu wyciete z mojego zycia!!!!!

mam wielki problem i musze z tym walczyc juz teraz zaczyna sie walka o zycie!!!! ale czy dam rade?????? jak wam sie udala przetrwac najgorsze???

nie udalo...... teraz pozostal tylko szpital czekam na przyjecie na oddział nerwic i zaburzenia odżywiania.... samemu nie łatwo jest wyjsc z tej choroby jesli chcesz byc szczesliwa zacznij sie leczyc..... wiem co mowie zaufaj mi

?

up

?