Zamknięta kartka

Rok temu poznałem dziewczynę o 6 lat młodszą (15 lat). Zaczynało się niewinnie, z mojej strony bez zobowiązań i często to powtarzałem. Pojawiła się też druga dziewczyna i to po prostu było bagno, które wciągnęło po pas i nie dało się z niego uskoczyć... Obie mówiły, że mnie kochają, obie chciały czegoś więcej, a ja bałem się którąkolwiek zranić. Jak łatwo idzie przewidzieć zraniłem obie, zraniłem siebie i zawiodłem się na sobie... Lecz owa 15 latka ciągle przy mnie była. Aż do początku grudnia... Spotykaliśmy się, byliśmy ze sobą lecz mój strach przed różnicą wieku, przed tym że ludzie dla mnie ważni tego nie zaakceptują wszystko niszczył. Raz byłem kochany i kochający, a raz byłem ch**em bez serca. Wiele złych rzeczy mówiłem myśląc co innego - ale no skąd ona mogła znać te myśli. Gdy już się wszystko zepsuło na początku dawała nam szansę, dwa tygodnie temu jeszcze coś było. Lecz ciągle ulatywało... Błagałem, prosiłem, wylewałem z siebie uczucia i było tylko coraz gorzej... Ona mówi mi, że jestem ważny, że mnie kocha lecz już niczego ze mną nie chce,,, Męczy ją tamta stara przeszłość, nie ufa mi. Chce mnie przy sobie jako przyjaciela, bliskiego przyjaciela... Spotykamy się, czasem jest jak wcześniej lecz dla niej już to nic nie znaczy. Nie chce mnie ranić, nie okaże bliskości bo "nie chce robić zbędnej nadziei". Oczywiście, że głupi rozpaczałem by wróciła. By dała szansę. By zaufała... Lecz teraz nie wiem jak ją odzyskać. Nie wiem co i czy cokolwiek jeszcze można zrobić?... Czy być jej przyjacielem, okazywać jej uczucia nie licząc na ich odwzajemnienie? To może odbudować zaufanie... Czy też po prostu odpuścić i cokolwiek bliższego, i przyjaźń?