czy mąż cię wspiera

możesz liczyć na niego?

Nigdy mnie nie wspierał, a teraz się rozwodzimy. Facet nigdy nie wspiera. Chyba, że mu dasz dobrze d**y, to będzie się starał żeby znów dostać. Taka prawda.

Ten wartościowy wspiera, ja takiego mam i jestem ciekawa czy większość takich jest czy mam po prostu szczęście.Dodaje mi sił w chwilach zwątpienia, nie pozwala mi się poddać, mobilizuje do działania, pomaga w tym, staje się lepszym człowiekiem.

50 plus wat mam. Różnie bywało, ale bilans wyszedł na plus. Trzeba wspierać się nawzajem. To nie jest tak, że facet jest tą silniejszą emocjonalnie stroną. Lepiej dla kobiety jak to ona trzeźwo umie patrzeć na zycie. Ja bardzo sobie cenię u mężczyzny np. umiejętności drobnych napraw w domu. Mój mąż potrafi naprawić prawie wszystko, nawet rzeczy, o których z pozoru nie ma pojęcia. Wszystkiego się ima. Jest człowiekiem wykształconym i ciągle głodnym wiedzy. Ma dość trudny charakter, jest uparty, ma swoje przyzwyczajenia i bywa nieustępliwy. Nauczyłam się z tym być i żyć i jest mi dobrze, nawet bardzo. Taktownie i cierpliwie wywalczyłam sobie przez lata własny azyl, własną przestrzeń, bo inaczej mogłoby nie być ciekawie...

jak miło się czyta że ludzie po latach nadal się kochają i wspierają :)

Dlatego warto nieraz przeczekać wiele burz, wiele sztormów, których siła z wiekiem niesamowicie maleje. Oczywiście nie wyobrażam sobie jednego: zdrad. Wtedy nie ma o czym rozmawiać.

Ja jak się pokłócę to zawsze sobie powtarzam te słowa ,, na dobre i na złe,, :)

Macie dzieci?

Jeszcze nie, mi się nie spieszy :) mąż by już raczej chciał

Prawdziwą próbą czasu dla małżonkow jest wychowywanie dzieci. Jak się usamodzielniają można cokolwiek powiedzieć o odpowiedzialnośc***artnera

masz rację oczywiście, teraz nie ma się o co kłócic.Dzieci to próba dla związku. Ale chcę za 20 lat iść z moim mężem za rękę i patrzeć z miłością na niego tak jak moi dziadkowie to robili :)

Wiesz co miła 30-latko? Czekaj dłużej, a zje Cię kiedyś brak cierpliwości do dziecka. Mam to w rodzinie. Dwie 40-latki. jedna ma odchowane samodzielne dzieciaki, druga dopiero co wyszła z pieluch i załamuje ręce, ze na nic nie ma czasu, że musi pracować, musi to, musi tamto, a zupełnie nie jest zorganizowana. Obie pracują od ukończenia edukacji, ale tej pierwszej młode macierzyństwo zdecydowanie wyszło na dobre

ja wychodziłam za mąż z miłości ale po 22 latach coś się popsuło a moze wcześniej teraz już zaraz będzie 23 i jestem w rozterce czy walczyć o tą rodzinę i związek czy dać sobie spokój i rozstać się kulturalne ale z drugiej strony zależy mi na min ale czy jesmu też tego nie wiem bo nie chce rozmawiać i co ja mam zrobić ? dodam ze moje dzieci już studjują i ja też myślałm ze razem się zestarzejemy ale gdy tak powiedziałam podczas kłótni to powiedział ze jestem hipokrytką wcześniej mogłam liczyć na niego ale starł się abym radziła sobie sama

Mój mąż nie, bo męża nie mam, ale mój chłopak - tak. Jest cudowny. Niestety on nie wie czy mnie kocha i chce mnie zostawić. A dla mnie nikt nigdy nie był taki dobry. Nie wiem jak można kogoś tak traktować - wspierać, pomagać, kochać się, całować namiętnie, tulić, robić przyjemności a jednocześnie mówić "nie kocham" . Czy facet dba o kobietę, gdy jej nie kocha?

Mnie rzadko wspiera jesteśmy osiem lat po ślubie i zapomniał o moich urodzinach normalnie przykro mi z tego powodu... Rzadko rozmawiamy o czymkolwiek wieczorami jak jest to zasypia i tak się dzieje cały czas nigdy nie ma dla mnie czasu - wątpię czy mnie kocha jeszcze