Mam wrażenie że przegrywam życie

Witam :) Jestem młodą, uczącą się dziewczyną (a właściwie chyba już kobietą?), którą od pewnego czasu nawiedzają liczne przemyślenia: nie żyję, tak jak chciałabym żyć. Mam ciekawe plany na przyszłość ale nie robię nic w kierunku aby to zrobić. Chciałabym schudnąć, zacząć uprawiać znowu jakiś sport, wychodzić gdzieś co weekend i nie mówię tu o zakrapianych imprezach ale np. o jakiejś fajnej wystawie czy czymś ciekawym. Pewnie jest to trochę wina mojego miasta, w którym nic się nie dzieje ale nie chcę już winy zrzucać na wszystko dookoła bo większość jej leży zapewne we mnie. Jestem chyba po prostu za leniwa... powinnam ruszyć tyłek i wziąć się w garść ale nie wiem, jakoś nie mogę. Kiedy wstaję rano z ochotą i determinacją do działania starcza mi jej na 3 h i potem konic. Bum. Znowu to samo. Chciałabym poznać ciekawych ludzi, robić fajne rzeczy,zakochać się, spełniać, dawać coś od siebie i czerpać z życia pełnymi garściami, a nie wegetować przed komputerem. I jeszcze na dodatek uchodzę za Królową śniegu...a wcale tak nie jest. Gdzieś baardzo w głębi serca jestem strasznie wrażliwym, romantycznym człowiekiem ale nie potrafię tego uwolnić i pokazać ludziom, tak bardzo boję się, mało tego ja wiem,że to wykorzystają, a ja nie potrafiłabym się pozbierać po czymś taki- taka już jestem, że niby twarda na zewnątrz ale wewnątrz bardzo wszystko przezywam nawet głupi komentarz potrafi siedzieć mi w głowie i martwić mnie 3 tygodnie.Nie obrażam sie na ludzi bo nie umiem, ja tylko wszystko zapamiętuję i potem już nie potrafię traktować ich tak samo. Nie okazuję uczuć, nie ejstem ciepła i mimo, że na kimś mi zależy potrafię to doszczętnie ukryć: słyszałam to już nieraz np. od mamy,przyjaciółki a nawet chłopaka... mam już siebie dość. Proszę o pomoc***przepraszam za długość postu :)