Jak poradzić sobie z uczuciem

Poznałam na studiach faceta. Spodobał mi się od razu - amor mnie trafił od pierwszego wejrzenia.Nie tylko mnie, bo z jego strony też wyraźnie iskrzyło co dało się wyczuć w różnych sytuacjach, po tym jak się zachowywał, po jego słowach i gestach itp. koleżanki to widziały i często delikatnie półżartem zachęcały mnie żebym się przełamała i spróbowała chociaż doprowadzić do spotkania, przecież nic złego by się nie stało. AAAAAle. było jedno ale. Byłam wtedy z dwuletnim związku a nie należę do osób które lecą na dwa fronty.Nigdy nie skrzywdziłabym chłopaka w taki sposób, dlatego broniłam się przed nim, odpychając go przy każdej próbie pogłębienia kontaktu.Pewnego dnia ewidentnie dałam do zrozumienia że nic z tego nie będzie.Skrzywdziłam siebie bo byłam zakochana. Przed wakacjami widziałam go ostatni raz(nie byliśmy w jednej grupie) cieszyłam się że zapomnę. Tak też sie stało po 2 miesiącach mi przeszło i zaczęłam żyć swoim życiem do momentu aż spotkaliśmy się przez przypadek w autobusie. Poczułam gorąco i dreszcz jakbym zobaczyła ducha.Powiedzieliśmy sobie cześć i spojrzeliśmy w oczy....... Od tej pory ciągle o nim myśle, momentami popadam w obsesje, nie moge spać,jest dla mnie ideałem i nigdy nie wyjdzie z mojej głowy :( Obwiniam siebie, teraz bym wszystko inaczej rozegrała:(

skup się na nauce, po studiach czeka cię kasa w biedronce

to nie uczucie, tylko chemia....

myślę że to takie silne bo się opierasz

A on jak spojrzał Ci w oczy? Było widać, że też go to uderzyło, czy raczej był obojętny?

Studia juz skończyłam. Wtedy skasowałam nawet jego numer. Wtedy się opierałam, czego żałuję. Gdybym tylko mogła cofnąć czas, od samego początku inaczej bym zaczeła tę znajomość.

Widać było zaskoczenie, nie spodziewał się mnie, spojrzał na dłuższą chwilę i zaczął patrzeć w telefon byle nie na mnie

?