brak przyjaciół i ta samotność

Czasem myślę ze na prawdę jestem inna.. nie mam przyjaciół a właściwie tylko tego pragnę do szczęścia kogoś kto będzie ze mną na dobre i na złe, jakaś jedna lub dwie przyjaciółki " na zabój" , które same czasem napiszą co u mnie, zadzwonią, niespodziewanie przyjdą lub przyjadą tylko po to aby pogadać o bzdurach.. brakuje mi takich osób, często wieczorami myślę jakby to było nie siedzieć teraz samej tylko wyjść chociaż na spacer i opowiedzieć o całym dniu.. Jestem miła i otwarta, staram sie być zawsze szczera i uczciwa.. kiedyś miałam wiele przyjaciółek ale wszystkie ułożyły sobie życia z narzeczonymi lub wyjechały, kontakt się urwał i tak pozostałam sama.. To po części żałosne wyżalać sie na internetowym forum ale chyba już nic innego mi nie zostało.. wiec może jest ktoś kto czasem chciałby pogadać, z nudów, z braku laku , samotności czy cokolwiek.. lub doradzić co zrobić aby znaleźć prawdziwych przyjaciół „do tanca i do różańca”... Bo ja chyba na prawde jestem ograniczona osoba ze nie potrafie złapać stałego kontaktu z nikim..