Smutne dzieciństwo

Czy jest tu ktoś, kto tak jak ja oglądał w dzieciństwie pijanego ojca, bijącego matkę? Ktoś, kto chodził po domu w kurtach bo nie było za co kupić opału? Ktoś, kto do dziś pamięta jak bolą wyzwiska skierowane w jego stronę? Kto z zazdrością patrzył, jak inni rodzice uśmiechnięc**przychodzą do przedszkola po rówieśników a sam na końcu był odprowadzany przez przedszkolankę bo wszyscy zapomnieli? Jak z tym żyć??

a obecnie jak ci sie uklada?

weź sie w garsc i nie rozpamiętuj. Tzn masz o tym pamietac ale nie myslec ciagle. Ja byłam wychowana przez samotna matke która była ciągle za granicą, ojca nie poznałam nigdy, wychowala mnie babka trzeba spalic mosty za sobą odciąc się a nie użalać

ja gdybym mieszkała z rodzicami to pewnie widziałabym jak ojciec wyzywa matkę ,ale mieszkałam z dziadkami a mama rozwiodła się z gnojem .On nie pił ale miał wszędzie kochanki on aż tak nie pił ale też nie odmawiał ,do jednej kochanki mnie zabierał na motorze i kazał bawic mi się z jej synem po 20 latach dowiedziałam się że to mój brat ,ale wychowałam się w takim miejscu gdzie było pełno takich dzieci gdzie była wóda i chlanie ,wszystkie moja babcia karmiła tak było jej ich żal . Tak więc moje dzieciństwo do lat 12 ,było bardzo szczęśliwe .

Nie mialam az tak drastycznego dziecinstwa ale lekko nie bylo. Tatus ,czlowiek wyksztalcony ale pijacy i wiecznie dracy sie na mame i na nas. Pamietam strach gdy przychodzil pijany i mame , wyksztalcona kobiete, ktora jedyne co wtedy robila to potulnie podawala obiad i schodzila ojcu z drogi. Pamietam smiech rowiesnikow z calej mojej rodziny. Pamieta wyrzucanie mnie z domu przez ojca, ale bylam juz dorosla. Duzo pamietam. Teraz sama jestem mama. Mam zdrowe dzieci, kochajacego meza i dom z ogrodem. Kochany tatus jest przeze mnie omijany, lekcewazony i...juz sie go nie boje. Jestem niezalezna i tatus wie,ze teraz moze mi naskoczyc.