Psycholog nie pomogl Moj syn niesmialy

wiesz co, ja mialam taka sytuacje, ze chyba z 3 psychologow nie moglo pomoc mojej corce w tym, zeby przestala w koncu bac sie ludzi, no i natrafilam na tę Panią www.psychologguglas.pl/oferta.html i leczenie trwa... mam nadzieje, ze bedzie dobrze w koncu

Niekoniecznie jest nieśmiały. Może ma introwertyczna osobowość i woli swoje towarzystwo. Nie każdy rodzi się towarzyski i nie oznacza to że z tego powodu dzieje mu się krzywda. Ja w szkole miałam koleżanki, ale przebywanie w samotności nie było dla mnie problemem i sama potrafiłam się też doskonale bawić.

moja corka tez taka byla teraz idzie do 4 klasy i gdzie nie idzie zaraz z kims rozmawia i sie bawi .pomogly jej nauczycielki w szkole -chwala ja za wszystko nawet jak dostanie slaby stopien to i tak ja chwala.w 1 klasie nie odzywala sie wcale a dzis musza ja uciszac.

Moze po prostu dojrzala do rozmowy z innym czlowiekiem(poza rodzicami,dziadkami).Mowisz,ze nauczycielki pomogly.To dobrze,ze na takie trafila.

mądrzy rodzice ucza swe dzieci od urodzenia ze przyjazn nie istnieje a rówiesnicy to kanalie

Haha aleś gościu powyzej pojechał ... Ale jest coś jeszcze -pierwsze pytanie powinno brzmieć czy mały DOBRZE się czuje w towarzystwie konkretnych osób -integrowanie dziecka na siłę wzbudzi efekty odwrotne . Najpierw wywiad z kim chce/nie chce mieć kontaktów potem wyjaśnienie dlaczego a na koniec integracja.

wiele osob jakos przechodzi przez szkole i przedszkole bez blizszych kontaktow z kimkolwiek-moze nie chca miec spotkan pozaszkolnych z kolegami z klasy bo szkola i wszystkie osoby z klasy im sie zle kojarzą

To moze byc prawda.Moze dlatego nie chce za bardzo sie zblizac do kolegow w szkole,bo ma jej dosyc.Teraz sa wakacje a ja widze,ze ma juz tiki nerwowe,chyba przezywa szkola... :(

czasem warto wybrać się do innego psychologa, nie każdy ma takie same kompetencje, mojej córce pomogła pani psycholog z http://www.psychologdlaciebie.com/ koło Szczecina a miała właśnie problemy w kontaktach z rówieśnikami

robicie z sytuacji afere, a prawda jest taka, ze sa wsrod nas osoby introwertyczne, niesmiale, i nie jest to zaden problem psychologoczny ale typ osobowosci. fakt, takie dzieci maja trudniej w zyciu i czesto wyrastaja na niesmialych doroslych z malym gronem znajomych, ale czy to jest tragedia? sama bylam takim dzieckiem, pedagog w poradniu probowala wmowic mojej mamie ze ma mnie na sile zmuszac do kontaktu z rowiesnikami. a ja mialam kolezanki wlasne z podworka natomiast nie znosilam rozwrzeszczanych dzieciakow ze swietlicy. zawsze mialam male grono znajomych, ale za to moje przyjaznie trwaja praktycznie cale moje zycie od dziecka i nadal mam z tymi ludzmi wspanialy kontakt. oczywiscie, chcialabym byc bardziej towarzyska i mniej zestresowana na codzien, ale nic na to nie poradze ze ciagle przebywanie wsrod ludzi meczy mnie. wiele razy staralam sie to zmienic, i w koncu doszlam do wniosku, ze dlaczego mam sie katowac w imie ogolnie przyjetej normy.

UP UP

dokladnie-trzeba zaakceptowac osobowosc dziecka i dostosowac sie do jego potrzeb, a nie twoich

Mój syn ma podobnie tyle ze nie mówi wcale do dzieci i okazalo się ze ma mityzm wybiórczy. Chodzimy do Pani psycholog i zobaczymy co będzie dalej. Mój synek w przedszkolu nie mowi, nie mówi wśród obcych, tylko w domu.