nie spedzamy razem czasu

z moim chlopakiem jestesmy razem 3 lata, na poczatku byla sielanka, ale odkad zamieszkalismy razem (niecaly rok) to oddalilismy sie od siebie. nie rozmawiamy juz tak jak dawniej, nie spedzamy czasu tylko we dwoje, nawet filmow wieczorem juz nie ogladamy. tesknie za nim, chcialabym czasem wyjsc gdzies na zwykly spacer, albo zeby mnie przytulil czy pocalowal sam z siebie, powiedzial, ze jestem kochana... nie raz probowalam o tym z nim rozmawiac, ale nic nie dociera. on zamknal sie w swoim swiecie, ciagle przy komputerze. na poczatku bylo modelarstwo - helikoptery. zaczelo sie wertowanie forów i sklepow z czesciami. ostatnio nastala moda na snowboard i znowu zaczal sie szal... nie odrywa oczu od komputera. twierdzi, ze nie ma czasu, bo pisze prace inzynierska, ale wiekszosc czasu spedza na czytaniu o swoich hobby. ostatnio placzem wymusilam, zeby mnie zabral gdzies na obiad bo inaczej nie dalo rady... nie wiem, czy taki zwiazek ma jakikolwiek sens. to fakt ja tez juz sie przestalam starac np. nie gotuje (nigdy tego nie lubilam, ale zawsze robilam mu obiad jak przychodzil w dowiedziny, gdy nie mieszkalismy razem) nie raz przychodzilam po niego po zajeciach (robilam mu niespodzianke). teraz juz mi sie nie chce takich rzeczy robic, bo skoro moje starania ida na marne to po co? dodam, ze nie mieszkamy sami tylko jest to studenckie mieszkanie w 5 osob w domu.

ostatnio juz nawet nie spimy w jednym lozku, bo nawet sie nie przytulamy a mnie denerwuje jak on sciaga ze mnie koldre. denerwuje mnie w nim co raz wiecej rzeczy, np. to, ze glosno slucha muzyki takiej, ktora ja nie lubie. albo, ze lazi po nocy i trzeska drzwiami od pokoju budzac mnie. smutno mi z tego powodu, bo widze, ze to wszystko sie sypie. zalezy mi na nim, to dobry chlopak. chcialabym nim potrzasnac, zeby sie obudzil, zeby cos w sobie zmienil...

dodam, ze moje urodziny spedzialam sama, bo bylam na stancji - musialam pracowac a on pojechal do swojego rodzinnego domu, w sylwestra bylismy osobno, bo pracowalam a on pojechal na wyjazd na deske. kiedy wrocil to slowem nie wspomnial, ze szkoda, ze mnie tam nie bylo. bardzo dobrze bawil sie beze mnie, nie tesknil. przykro mi z tego powodu :/

A w Tobie nie ma problemu? Wszystko Cie denerwuje w nim. A moze po prostu klapki z oczu spadly i widzisz czym jest prawdziwy zwiazek, hm:)? Zycie w zwiazku rozni sie od randkowania.

oczywiscie, ze ja nie jestem swieta. jestem czasem nie do wytrzymania, ale wydaje mi sie, ze jestem bardziej zaangazowana w ten zwiazek, zawsze pierwsza do niego podchodze i chce sie przytulic, spedzic razem chociaz 15min. jestesmy mlodzi, nie mamy dziec****owinnismy sie cieszyc soba. a kiedy ja do niego przychodze sie przytulic, to on odkreca glowe i czesto mnie wygania, mowi zebym poszla spac, bo mu przeszkadzam. jestem sfrustrowana i tez zaczynam byc dla niego nieprzyjemna :/

dziwny ten wasz związek, widać że obojgu wam się nie chce zadbać o podtrzymanie relacji

Mam podobne odczucia, choc moze nie az takzeby mnie od siebie wyganial ale nie spedzamy razem czasu o ile ja sie nie upomne o jego towarzystwo ehh

faceci sa inni, w tym jest problem. Inaczej widza swiat i problemy, które dla nas sa problemami a dla nich d**erelami

a moze on przytula sie czasami do innej