mam pewien problem odnoście moich przyjaciółek

Cześć, nie wiem sama co mam zrobić, od tygodnia usiłuje sie ogarnąć ale coś mi nie idzie. Od razu uprzedzam, że jestem osoba wrażliwą i wszystkim sie przejmuje-uważam to za swoje wady. Ogólnie chodzi o to, że kiedyś ( w sierpniu 2013r) zerwał ze mna chłopak- no trudno zdarza sie przeciez to nie koniec świata. W niedługim czasie po tym dowiedziałam sie ze mnie zdradził i to był powód rozstania gdyż nie chciał się przyznać a nie umiał dłużej mnie okłamywać. No i wiadomo, ja załamana. Owe "przyjaciółki" są na niego za to cięte. Teraz w grudniu wybaczyłam mu to, nie zapomniałam, bo tego nie da sie zapomnieć, ale wybaczyłam mu to. Napisałam do niego i rozmawiamy od tego czasu, pare razy sie spotkaliśmy. Tak szczerze to czuje, że kiedyś ( może za pół roku, jak skończe LO) możemy do siebie wrócić. Wiem, że On tego chce bo przemyślał sobie to wszystko, to co zrobił i wgl, tak przynajmniej mówi. Odkąd rozmawiamy, wszystko mi powiedział, mam pewnośc bo dowiedziałam sie wiecej niż oczekiwałam, ze mi powie wiec wnioskuje z tego ze powiedział mi cała prawde ( nigdy nie widziałam go w takim stanie-smutny, przygnębiony- a byliśmy ze sobą 20 miesięcy). Cały problem polega na tym, że owe przyjaciółki a w szczególności jedna (z trzech) na studniówce zrobiła mi 'awanture'. ostro sie pokłóciłyśmy. Rozmawiam sobie z nim ( one wiedziały, ze rozmawiamy wcześciej) no i ta wchodzi na ta rozmowe i do mnie z wielkimi sapami, ze mam robic tak dalej, ze mi gratuluje głupoty itd. ja sie zdenerwowałam bo nie rozumiem co w tym dziwnego, ze rozmawiamy i wgl i zaczełam krzyczec ze to jest kolega póki co i nie widze nic złego w tym, ze rozmawiamy i ze wj***** sie w moje życie gdy jej o to nie prosiłam. No i sie obraziła. teraz dowiedziałam sie ze to ja jestem wszystkiemu winna, ze mam wszstkich w d***e i ze mam gdzies to ze nie niby o mnie martwią. Nie rozumiem tylko dlaczego nie moge zrozumiec tego ze ja chce z nim rozmawiac i jest mi z tym dobrze, ciesze sie z tego ze znów mam z nim kontakt. powiedziała mi ze na nikim mi nie zalezy.. ale ona jak 10 razy rozstawała sie ze swoim chłopakiem i schodziła to było dobrze? nie wiem co mam o tym msleć, jestem kompletnie załamana.. byłam zawsze na każde ich skinienie, na każde zawołanie, z kazdym problemem mogły przyjsc do mnie, pogadac, pomogłam im jak tylko umiałam, a one nie potrafia zaakceptowac tego faktu. Powiedzcie.. czy to źle, że z nim rozmawiam i wgl? ja sama nie wie juz co o tym myśleć.. według mnie to dobrze, ja nie widze nic zlego w tym wręcz przeciwnie przeciez ile par sie rozchodzi i schodzi, małżeństwa nawet... prosze pomóżcie..