Paranoja w ciazy

Hej dziewczyny, Dlugo czytalam i zastanawialam sie czy napisac czy nie tutaj. To moja pierwsza ciaza, W przeszlosci mialam jedno poronienie,ale z innym partnerem. Otoz chyba zostaje to w psychice,bo mam ciagla paranoje :( Dochodze do 17 tygodnia ciazy, Pierwsze usg w porzadku, wyniki podobno w porzadku a ja siedze i nasluchuje sie kazdego dzwieku w moim ciele. Bylam troche przeziebiona ostatnio na poczatku 16 tyg, lekki kaszel i katar. Oczywiscie wiedzialam ze to sie stanie bo ciaza akurat w okresie jesienno zimowym. Leczylam sie domowymi sposobami i powoli przeszlo. Nie mialam goraczki z tego co pokazywal termometr. Teraz boli mnie glowa, czasami lekko czasami mocniej i juz panikuje. Dziewczyny mam dosc :( Ciagly strach,zero relaksu. Jak jest lekki bol brzucha to panika (chociaz to normalne podobno wszystko sie rozciaga przystosowuje) jak go nie ma tez niedobrze :(. W 15 tygodniu czulam jakies lekkie bulgotanie, przelewanie sie w brzuchu myslalam ze to pierwsze ruchy,teraz to ustalo i tez sie boje ze moze cos nie tak. Juz mam dosc :( Nie krwawilam do tej pory, nie miewalam jakis okropnych boli brzucha etc a jednak panika. Chcialabym sie zrelaksowac, cieszyc sie ciaza,stanem a nie potrafie. Moze ktoras z was tak miala? Jak sobie z tym radzilyscie? Pomozcie jakos.

musisz zacząć myśleć o dobru dziecka, mam tu na mysli to, że takim stresem jaki mu fundujesz robisz mu najzwyczajniej w świecie krzywdę. Jeśli nie jesteś w stanie uporać sie z tym sama, czy z pomocą najbliższych to pora zasięgnąć porady psychologa/psychiatry- on c***omoże, a Ty zaczniesz cieszyć się ciążą

Tez juz o tym myslalam, chociaz trudno sie jakos przelamac. Pierwsza ciaza a ja ciagle mysle czy to albo tamto jest normalne. Czy taki a nie inny bol jest normalny. Czytam i czytam i moze powinnam przestac. Kolezanka mi radzila.

wizyta u tego rodzaju specjalisty nie jest żadnym wstydem, poza tym nie robisz tego wyłacznie dla siebie, a głównie dla dziecka, poczytaj o długotrwałym stresie w ciazy, to może szybciej podejmiesz decyzję

mysle ze kazda matka boi się o swoje dziecko na wyrost ale jednak bez przesady. ja tak nie mialam a co ci moge doradzic-poprostu spróbuj się zrelaksowac mimo wszystko. i mysl pozytywnie,. wszystko zaczyna się w głowie. powodzenia:)

nie spinaj sie, dbaj o siebie, zyj spokojnie, jedz co trzeba i badz pewna, ze bedzie dobrze. skoro tyle juz sie trzyma... :) zrelaksuj sie, czytaj ksiazki, sluchaj muzyki, chodz na spacery, tym mu (czy jej) pomozesz. miej sile!

Łatwo powiedzieć - nie spinaj sie, wyluzuj itd itd. Ale to właśnie w trosce o dziecko autorka tak się martwi. Wszyscy wiedzą ze nie potrzebnie ale to jest silniejsze od rozumu. Ja może nie w takim stopniu jak Ty ale też co chwila martwilam sie o dziecko. I tak było na każdym etapie. Na początku mówiłam sobie ze chciałabym już czuć ruchy bo one mi będą codziennie mówiły ze mój dziecko żyje i ma się dobrze. Przy wizycie w toalecie zawsze musiałam spojrzeć nw papier czy nie ma na nim śladu krwi. Jak tylko poczułam większe uplawy to natychmiast musiałam iść do łazienki sprawdzić czy to nie krew. A jak zaczęły się ruchy. .. hmmm nie było lepiej. Bo raz dziecko ruszyło się mnie raz więcej, raz ruchów nie czułam a innym razem brzuch mi przez godzinę "chodził" jak szalony. I tak źle i tak nie dobrze. Balam się przedwczesnego porodu, nieudanego porodu itd itd Mi pomogła lektura stron dotyczących rozwoju dziecka na poszczególnych etapach ciąży i kompletowanie wyprawki. Jak zaczęłam kupować rzeczy dla dziecka to uwierzyłam ze będzie dobrze - a wcześniej ciągle miałam jakieś głupie przeczucie. I dzisiaj obok mnie śpi zdrowy śliczny 3 miesięczny synek. Życzę ci autorko żebyś znalazła swój własny sposób na te głupie paranoje. Ps. Niestety po porodzie nie jest lepiej i juz chyba do końca życia nie będzie bo taki los nas - mamusiek - będziemy sie martwic o te Kruszynki już zawsze :) Powodzenia :)

Pazdziernikowa mamo, strasznie Ci dziekuje za wypowiedz. Wszystko mam podobnie. Wiem ze musze cos znalezc dla siebie, zajecie poza praca, wlasnie spacer, ksiazka, film etc. To rzeczywiscie pomaga na chwile.

@Niedośiwadczona przyszła mamo - je jestem w 20 tyg i jestem psychologiem :) Na poczatku miałam podobnie - pierwsza ciąża i w ogole pytanie z czym to się je:) Za bardzo skupiasz się na negatywnym myśleniu. Moja rada - zamknij interent, nie wchodz na fora bo będziesz sie niepotrzebnie porównywać z innymi. Spytaj Gina czy jest ok, jesli tak to nie ma się czym martwić. Relaksuj się - oglądaj fajne filmy, czytaj książki, oglądaj w Sieci albo w sklepach rzeczy dla Maluszka. Mów dużo do Brzuszka. Jak masz z kim to porozmawiaj o swoich obawach, z mamą, ciocią albo przyjaciółką. Nie martw się na zapas - na pewno wszytsko będzie dobrze :)