Beznadziejna sytuacja

Witam:) pewnie po przeczytaniu tego wpisu uznacie, że mój problem to nie problem, jednak dla mnie sytuacja jest patowa... Otóż mam 22 lata i boję się związków. Boję się zbliżyć do jakiegokolwiek faceta... Mam sporo kolegów... większość z nich w którymś momencie próbowała wejść na kolejny szczebel znajomości.. i ja w tym momencie automatycznie "w tył zwrot!" i zaczęłam traktować ich na dystans.. nie wiem od czego to zależy. Podobają mi się faceci, lubię z nimi flirtować, lubię się podobać, jednak jeżeli sytuacja zaczyna być trochę poważniejsza uciekam jak największy tchórz. Nie byłam nigdy w związku, całowałam się 2 razy w życiu, a im starsza jestem tym trudniej mi cokolwiek zmienić. Możliwe, że wiąże się to z moją baardzo niską samooceną i brakiem akceptacji siebie samej, a to dzięki grubym łydkom, których szczerze nienawidzę, bo wyglądają karykaturalnie.Nie jestem brzydka, często słyszę komplementy ze strony mężczyzn, jednak świadomość tego jak wyglądam blokuje mnie tak, że nie wierzę w ani jeden z nich. Nie wiem już co robić... Skutek napędza przyczynę... jest co raz trudniej mi się przełamać... do końca życia zostanę starą panną?

Musisz siebue pokochac taka jaka jestes... Ja mam ogromny cellulit a moj facet mowi ze jestem najpiekniejsza na swiecie... Tak mnje to buduje, ze nie unikam krotkich spodnic i widze ze inni faceci sie ogladaja i podrywaja.., Pewnie wyolbrzymiasz te lydki... Poza tym wazny jest charakter, nie lydki... Uwierz w sibie:-)

Ale jak pokochać siebie, kiedy widzę to co widzę i nie oszukam siebie, że to jest piękne. Wiem, że to nie jest dobre podejście.. że wygląd nie warunkuje tego kim jest cżłowiek, ale wiadomo, że faceci są wzrokowcami, a ja boję się porażki.

Jakaś j******a jesteś, skoro sama się bronisz przed związkiem to go nie potrzebujesz, nie zmuszaj się do tego bo komuś zj***esz życie