Fobia społeczna?

Mam taki problem. Za nic nie zagadam do drugiego człowieka bez wyraźnej motywacji (np. załatwienie sprawy), boję się wychodzić z domu, unikam sąsiadów itp. Zawsze jestem samotna i nie potrafię poejść do grupy. Z drugiej strony, kocham dowodzić - "szefować". Staję się w tedy kimś innym, normalnie romawiam, wydaję polecenia, jestem w swoim żywiole. Poza tym, nie boję się przemawiać, występować przed szerszym gronem. Zawsze bronię swoich racji, nie boję się sprzeciwić, potrafię kłócić. Jak więc określić lęk przed najzwyklejszą rozmową? To tak jakby żyły we mnie dwie skrajne osoby...