związek stoi w miejscu

Jestem z moim chłopakiem już ponad 7 lat. Od dwóch lat mieszkamy razem ale u rodziców. Oboje dobijamy do trzydziestki. Myślę, że już dawno powinniśmy stawiać kroki naprzód tymczasem u nas nic się nie zmienia. On twierdzi, że chce wziąć ślub, mieć dzieci...nie dociera chyba tylko do niego to, że czas płynie nieubłaganie i cały czas to odkłada twierdząc, że nie mamy na to warunków. A ja boję się, że za kilka lat kiedy będą "warunki" ja nie będę mogła mieć dzieci. Mam koleżanki, które przechodziły poważne problemy z zajściem w ciążę kiedy pewien wiek minął. Poza tym u nas NIC się nie zmienia co dodatkowo mnie przeraża bo myślę, że za kilka lat będziemy dokładnie w tym samym miejscu. Im dłużej czekam na pierścionek tym bardziej jestem rozgoryczona i myślę, że na dzień dzisiejszy nie cieszyłabym się z niego. Nie dlatego, że już nie chcę się wiązać ale dlatego, że każe mi tak długo czekać mimo, że rozmów na ten temat było już chyba milion. Leżę obok niego...słyszał jak płakałam...mimo to...zasnął.