Jestem zazdrosna o córkę.

Chyba tak można napisać. Otóż byłam kiedyś piękna. W sumie nadal jestem ale kiedyś byłam piękna i bardzo młoda. Miałam barwne życie. Uroda bardzo mi pomagała i w sumie nadal pomaga ale teraz jestem stateczną matką. Mam 35 lat. I mam nastoletnią córkę, piękna, jest moja kopią tyle że doskonalszą. I jak na nią patrzę widzę siebie przed nastu laty i mi taki żal tej straconej młodości. Wolałbym żeby wyglądał inaczej, nie gorzej. Mogłaby być piękna ale żeby nie wyglądała jak lepsza wersja mnie!

Cóż, chyba najlepszym wyjściem będzie pogodzenie się z tym, chociaż mam świadomość tego, że może być to dla Ciebie trudne. Czas mija nieubłaganie i taka jest kolej rzeczy. Z resztą możesz być piękną kobietą będąc w aktualnym wieku i pewnie taką jesteś :) Pozdrawiam

piszesz jakbys miala 80 lat....

Hehe 35 lat i nastoletnia corka, dobre. Niektore kobiety dopiero w tym wieku zaczynaja zycie, a ty juz jestes (bo tak wyglada z twojego opisu) zuzyta i wyzyta baba.

młodziutka kobieta jeszcze z Ciebie, niektóre dopiero teraz zaczynają życie rodzinne.

To nie tak, że ja się uważam za staruszkę czy niezbyt młodą osobę. Tylko ja te szaleństwa młodości młodości mam po prostu za sobą. Jestem matką i żoną. Rozsądną, spokojną, stateczną. I patrzę teraz na swoją kopię która przezywa pierwsze szaleństwa młodości i mam wrażenie że stoję obok siebie i patrzę na swoje młodzieńcze lata, które minęły i mi po prostu żal.

A ja tam się cieszę że mój syn ma ładniejsze dziewczyny niż ja w jego wieku :)