dla chcącego nic trudnego w Anglii da się zacząć od zera

Jeżeli ktoś chce to może zacząć swoje nowe życie w Anglii. Jest to możliwe. Wyjechałam z mężem i córką ,teraz już 6 letnią, rok temu. Pojechałam na start ja. Poszukiwałam pracy byle jakiej aby się gdzieś załapać. Znalazłam na sprzątaniu( jest mi dobrze,że do dziś pracuję w tej branży). Wyciągałam na start 1100 funtów-teraz mam 1300 funtów. Pierwszy miesiąc-nocleg u znajomych. Angielski kiepski u mnie był. Po miesiącu wynajem , a po dwóch miesiącach ściągnęłam rodzinę. Mąż szukał pracy-znalazł po 4 dniach przy remontówkach. I tak minął rok a my wracać nie zamierzamy i nie żałujemy. Wszystko jest możliwe,trzeba tylko chcieć. A szkoda marnować Życie w Polsce,gdzie nie stać was nawet na wakacje do Kołobrzegu! Niemcy,Szwecja,itp-do odważnych świat należy!

Gratulacje!!!oby tak dalej, pozdrowienia.

Zapewne maz u polaka pracuje ?

czy ważne u kogo pracuje mąż? Ważne ,że się nam udało. Tak u Polaka,ale naprawdę u normalnego i uczciwego Polaka! Także nie poddawajcie się i jeżeli macie okazję to z niej korzystajcie bo potem może być za późno i można żałować. Nóż widelec,a może się uda.

zeby pracowac u polaka to trzeba bylo az do anglii emigrowac ,,,, smutne.

No to powodzenia!

no i oczywiscie zasuwa na czarno, prawda ? :D

ty na czarno sprzatasz, chlop u polaka na czarno po dachach biega, faktycznie, pogratulowac :)

ja w tym roku mam wlasnie taki dylemat czy wyjechac na poczatek pojechalby maz od razu mialby zalatwiona prace i to pewna. a ja z 2 dzieci pojechalabym pozniej, ale nie wiem czemu tak ciezko jest mi sie zdecydować ...

Ot, polactwo. Napisze ktos, ze mu dobrze, ze zadowolony jest ze swojego zycia to juz polactwo biegnie na wyscigi, z wywalonym jezorem, aby dokopac, aby uszczypnac, aby opluc. I wraca polactwo na swoje opierdziane kanapy w poczuciu dobrze spedzonego czasu. A autorce gratuluje :-)

ja tez gratuluje. sprzatanie to ciezka praca, budowlanka tym bardziej. my polacy pracy sie nie boimy i potrafimy sobie radzic :) powodzenia :)

Jestescie i bedziecie parobkami za grosze w ciezkiej pracy na emigracji i czym sie tu szczycic.

Zazdroszczę kochana ! Ty miałaś ten plus, że znajomi tam byli, przenocowali cię, pomogi zapewne się odnaleźć w pierwszych dniach kiedy jest się zagubionym w obcym mieście. Być może pomogi z tłumaczeniem umów o prace czy najem mieszkania, albo coś polecili? Dla mnie taki wyjazd to byłaby porażka, bo nie mam żadnych znajomych, nikogo na kogo w razie problemu mogłabym liczyć, kto by mi doradził, opowiedział coś o mieście.Jak ktoś słabo zna język, przyjezdza w ciemnie to łatwo go oszukać, albo on sam łatwo może wpaść w tarapaty. Gratuluje odwagi, życzę szczęścia za granicą !

I wraca polactwo na swoje opierdziane kanapy w poczuciu dobrze spedzonego czasu.----> Hahahah dobry tekst ! :)