Urodziłam dziecko i coś we mnie pękło. Czy to baby blues?

Autorko u mnie było identyczmie, nawet zadawałam sobie pytania czy ja wogóle kocham te dziecko? Przeszło po pierwszej jego chorobie.

ja też miałam podobnie i ma do teraz a synek ma już 10 miesięcy. Nic mi nie pomaga, nic mnie nie cieszy i najchętniej zwinęłabym się w kłębek i umarła. Najgorsze to to, że ja w nikim nie mam wsparcia. Rodziny blisko nie mam a mąż uważa, że wymyślam bo się nudzę.

ja tez sie zastanawiam nad tym, chyba to normalne ze na poczatku sie dzieck tak az nie kocha, z kazdym dniem jest lepiej, ja zaczelam swoja ubierac w sukienki i ja pokochalam :)

autorko-mysle ze to się zdarza i minie. nie jestem do konca tego pewna bo ja mialam inne odczucia jak urodzilam. ale to podobno "nic takiego". fajnie ze masz pomoc.

dziadówy wye jedne, interesuje mnie jak się zmienił wasz stosunek do meża po urodzeniu dziecka

Autorko dasz radę. Mi przeszło po 6ciu miesiącach, ale w końcu przeszło i zaczęłam cieszyć się macierzynstwem i zyciem. Oby u ciebie szybciej depresja minęła.

23.36- g...o cie to obchodzi

Minie. Pamiętam jak ja z niecierpliwością czekałam na moje Maleństwo. A kiedy już urodziłam, patrzyłam na Córkę i nie docierało do mnie, że jest moja. Płakałam, nie wiedziałam, a wręcz nie chciałam zajmować się dzieckiem. Pewnego dnia jak zwykle (mechanicznie) przygotowywałam kąpiel dla Małej. Kiedy zdejmowałam Jej ubranko Córka kopnęła mnie nóżką w brzuchu. To jedno kopnięcie przypomniało mi jak bardzo byłam szczęśliwa kiedy dowiedziałam się, że będę mamą, jak bardzo na Nią czekałam... Popatrzyłam na Nią, a Ona pierwszy raz delikatnie się do mnie uśmiechnęła. Od tego dnia świata poza Nią nie widzę. :)

Męża też poza nią nie widzisz?;-/

miałam dokładnie to samo i potwierdzam ze to mija. Daj sobie czas na zorganizowanie życia na nowo - bo przecież tak bardzo się ono zmieniło. Synek skończył 4 miesiące i jestem w nim zakochana po uszy -tak wielka miłość przyszła z czasem. daj go sobie. Powodzenia.

Moje dziecko kocham ponad wszystko i wszystkich. A o cudzych mężów martwić się nie musisz, zajmij się swoim.

deprecha.minie za miesiac.

idz do psychologa/psychoterapeuty w jednym i mu o tym powiedz

Jesteś jeszcze bardzo wcześnie po porodzie. Hormony szaleją i wszystko jest nowe. Daj sobie czas aby pierwszy szok poporodowy się wyciszył. Ja co prawda nie miałam takich myśli ja ty a i tak byłam w stanie szoku i zaniepokojenia nową sytuacją gdyż poród przeszedł moje najśmielsze oczekiwania, a ta nowa rzeczywistość 24godzinnej opieki nad dzieckiem również mnie totalnie przytłoczyła. Przede wszystkim odczekaj przynajmniej te 1,5 miesiąca, a nawet kilka miesięcy. Wtedy dopiero będziesz mogła coś bardziej stwierdzić. Złe odczucia powinny zblednąć i wszystko względnie wracać do normy.

Współczuję Wam, dziewczyny, bo ja od samego początku byłam pozytywnie nastawiona i po porodzie też żadna deprecha, na szczęście mnie nie dopadła. Radzić sobie musieliśmy z mężem sami ( nie mamy rodziców). Nie było łatwo, bo córka spać nie chciała ani w dzień ani w nocy, ale daliśmy rade. Wy też sobie poradzicie :) Jak już ktoś napisał, hormony szaleją, no i doszła odpowiedzialność za nowego człowieka. Trzymam kciuki i powodzenia:)

Dziecko to rewolucja - zmienia wiele i na zawsze i choćby człowiek nie wiem jak się do tego przygotował i jak bardzo pragnął, to pierwsze chwile po porodzie są specyficzne :P. Jedne matki szybko ogarniają sytuację i kochają dziecko od pierwszych chwil, inne nie (ja na przykład). Przy pierwszym, na które czekałam 3 lata, miałam depresję prawie 8-miesięczną, przy drugim (4 lata oczekiwań) był baby blues do 3 miesięcy. Przeszło, głównie dzięki temu, że mąż robi bardzo dużo, a i starsze dziecko (8 lat) bardzo chętnie się bawi z młodszym (8 miesięcy). Dla mnie pierwsze chwile z dzieckiem to najtrudniejsze chwile i najważniejszy życiowy egzamin, radzę sobie - raz lepiej raz gorzej, ale dzisiaj mogę z pełną odpowiedzialnością napisać, że kocham swoje dzieci nad życie (choć na początku bycie z nimi mnie przerażało, a płacz to już w ogóle :( ). Powodzenia, daj sobie czas!

To normalne!! moj synek ma obecnie 4,5 miesiaca, teraz nie widze swiata poza nim:) a po porodzie chciało mi sie tylko plakac, nie mialam na nic ochoty, ogolnie bylam zalamana jak pomyslalam ze od tej chwili nie bede miec czasu dla siebie, malo snu itd, ale to mija!:) glowa go gory, jeszcze miesiac lub dwa i spojrzysz na swiat zupelnie inaczej!!!! :)

Little M Moje dziecko kocham ponad wszystko i wszystkich. A o cudzych mężów martwić się nie musisz, zajmij się swoim. xxx a Twoim kto sie zajmie? skoro ty masz ograniczone serce i umysł? a skad masz dziecko? jeszcze niedawno go nie było, byliscie sami, dla mnie to odwrócenie kota ogonem i głowny powód, dla którego nie chcę mieć dzieci. a potem chcesz, by ono było twoim najlepszym przyjacielem, i tak mu będziesz opowiadac o wszytskim, a ono 20 lat młodsze, ma wg ciebie cię zrozumieć, bo ty nie rozumiesz, ze twoje zycie, to twoja praca, hobby i mąż. nie żadne dziecko, ono jest misja do wypełnienia i powodem do dumy, ale niczym ponad to. takim jak ty zawsze zycze rozpadu związku, bo w końcu on i tak dla ciebie nie jest podstawą, auśmiech dziecka wsyztsko ci wynagrodzi tak czy siak, wiadomo, że dla dziecka dasz rade, nawet bez meża. Niech się stanie.

mnie nie przeszło a minął rok, czuję, że straciłam wszystko, z dnia na dzień większy dół, nikt mi nie chce pomóc wszyscy potępiają, został mi tylko psychiatra i jakieś leki chyba

Nie spinajcie się ta, trochę dystansu polecam. Dziecko ma być nakarmione, czyste, zadbane, dopilnowane aby żadna krzywda mu się nie stała, jeśli dziecko ma zapewnione te czynniki podstawowe czyli jednak nic złego mu się nie dzieje i nie ma sensu wychodzić ponad własne siły możliwości Miłość przychodzi z czasem-przeważnie to wymaga czasu ,aby ten instynkt macierzyński się rozbudził. Mi do pierwszych dzieci ( bliźniaków) zajęło dobre 2 lata (poród bez zastrzeżeń) , do pozostałej dwójki szybciej po ich narodzinach , ale chyba tez nie od razu w tej samej minucie od wzięcia w rece,lecz o wiele szybciej już inne uczucia i emocje z miesiąca na miesiąc coraz mocniejsze ( o wiele lepsze i pozytywniejsze) Trzeba się oswoić z małym lokatorem i jego obecnością w naszym życiu zawsze pojawienie nowej malej istoty w domu to jest cos nowego , małymi kroczkami i własnym tempem dotrzecie się - jestem prawie przekonana ,że źle wam ze sobą nie będzie , daj czas czasowi :)

toksyczna dobrze gada, dać jej wódki!!!!!!!!!! :D

gth

dfddd