Samotność to nie tyle brak ludzi wokół a świadomość

że nie ma się (lub ma niewiele) osób, które rozumiałyby to, co do nich mówimy i choć trochę podzielałyby nasze spojrzenie na świat. :( Ja tak mam od lat - znam dużo ludzi, ale tak naprawdę mało kto interesuje się tym, o czym opowiadam, mało kto też ma podobne zainteresowania lub chociaż wykazywałby jakąś ciekawość. Czuję się strasznie niezrozumiana i bez znaczenia...

Czy ktoś ma podobnie? Czy też brakuje wam wokół ludzi o podobnych pasjach, o podobnym światopoglądzie i z nikim nie jesteście wystarczająco blisko?

I jak to zmienić?

tez tak mam ja slucham co kto do mnie mowi wczuwam sie w problem i chce pomoc czy tez doradzic jak sobie dana osoba zyczy mnie za to juz nikt nie slucha albo nudzi sie tym co mnie interesuje nie lubie ludzi ktorzy oczekuja uslyszec tylko tego czego by pragneli i nie przyjmuja czasami gorzkiej prawdy

U mnie tak jest od lat. Opowiadam ludziom o tym, co mnie interesuje, o swoich upodobaniach, planach, o tym, co składa się na mój świat, a oni... no cóż, mają to gdzieś. Mają swoje towarzystwo i ulubione tematy. Nie chcę się narzucać nikomu, więc daję sobie spokój, ale w głębi duszy jest mi przykro.