Wypaliłam się zawodowo,

Wiem, że temat był już poruszany ale wypaliłam się zawodowo. Niska pensja, zero premii, podwyżek, nadgodziny za które nikt nie płaci, nikłe szanse awansu, praca nie rozwija a uwstecznia, dużo by opowiadać. Jestem potwornie zmęczona, urlop pomaga do dnia powrotu do pracy, szukanie pracy trwa i trwa a ja nie mam już sił. Chciałam Was zapytać jak radziliście sobie w podobnej sytuacji?

ja też tkwiłam w takim dnie i wiem jak sie człowiek czuje totalne wyniszczanie psychiczne

wielu tak ma...niestety. jedyna rada tu szukac nowej pracy do skutku. postaw sobie taki cel- aktualna praca to tylko poczekalnia a celem jest zmiana. na tym się skup

ja tak pracowałam w korporacji , po 5 latach kryzys, tyram za grosze , praktycznie po to żeby mieć pakiet socjalny i składki płacone , żadnych perspektyw, zero, awanse na stanowiska tylko dla kochanek, kogoś z rodziny,układy, cwaniactwo, nepotyzm ale zaszłam w ciążę i uciekłam z tej pracy na zwolnienie, później urodziłam dziecko i zaczęłam wychodzić na spacery, zwiedzać z wózkiem regiony miasta i byłam zachwycona, gdy pracowałam nawet nie dostrzegałam kwitnących krzewów, piękna przyrody, zawsze była praca praca i praca zero premii, zero słowa dziękuję jak córka podrosła chwyciłam się za własną działalność , ciężko pracowałam i odniosłam sukces - sama , bez firmy, bez etatu, wszyscy są zaskoczeni z mojego otoczenia że jestem taka obrotna i zaradna opuszczenie tej pracy spowodowało u mnie własny rozwój i zacięcie ale nie każdemu się uda, nie każdy ma taki charakter

Dziękuję Wam za te słowa. Obecnie też pracuję w korporacji, u mnie to jest przechowalnia dla poskomunistycznych urzędników. Gdy zaczynałam tam pracę byłam z niej dumna, faktycznie firma była kiedyś świetna, uwielbiałam ją bo wreszcie miałam swoje "zawodowe miejsce na ziemi", robiłam to co chciałam robić do pewnego momentu a teraz się męczę. Teraz wiem, że praca to jedno ale człowiek musi za coś żyć. Też myślę o własnej działalności.

wywozisz szambo ?