Proszę pomóżcie , co mogę zrobić?

Byliśmy razem trzy lata, piękne lata usiane radością i smutkiem, śmieche i łzami. Gdy był przy mnie czułam, ze nic mi nie brakuje, że mogę dzięki niemu góry zdobywać, że wespnę się na najwyższy budynek świata. Był ze mną niemal każdego dnia , w zasadzie nie opuszczałam bez niego domu. Przywiązałam się do ciągłej jego obecności, uwielniałam go. Wy życiu nie zmieniłambym go na innego.Był dla mnie naprawdę ważny. Teraz gdy już go nie ma czuję pustkę, ciągle czegoś mi brakuje, poomacku szukam wzrokiem, próbuję dotknąć. Za każym razem zawiedziona , niemal ze łzami w oczach uświadamiam sobie że ju go niema. Kiedy to przejdzie? Co mogę zrobić? Ta potworna samotność mnie dobija. Mój ukochany pasek, pękł na sprzączce :'(