Czy Wy też prosicie męza o pozwolenie, tłumaczycie się i prosicie o pieniądze? T

Ja nie wiem, coraz częściej się spotykam z określeniem, że ktoś się tłumaczy mężowi, prosi o zgodę na wyjścia a mąż tej zgody nie daje lub prosi o kasę. I to nie tylko na kafe. Ostanio zrobiło się ciepło, chodzę z dzieckiem do piaskownicy czy parku i słucham opowieści dziwnej treści innych mam i zastanawiam się o co chodzi. Tutaj też takie dziwne tematy? Wy naprawdę tak żyjecie? Ja rozumiem skonsultować z mężem większy wydatek jak w budżecie cienko, ale żeby pytać czy mogę kupić buty za 100zł? Albo czy mogę iść na spotkanie z przyjaciółmi???

ja się temu też dziwie... ale ludzie tak żyją, sama mam taką koleżankę i kuzynkę :O

Takie dziwne relacje są nie tylko w małżeństwach. Ja pamiętam już jak byłam nastolatką, to koleżanka przestała nosić spódniczki, bo jej chłopak jej zabronił :D To moim zdaniem kwestia charakteru, jeśli kobieta jest słaba i ciapowata to daje się ustawić i nie umie postawić na swoim. Taki efekt wychowania na życiową niedojdę, którą wiecznie ktoś musi sterować i wydawać jej pozwolenia i zakazy.

nie my informujemy meza ze po powrocie zjadlybysmy cos dobrego

O nic nie prosze, tez pracujei kasa jest wspolna, zreszta nwet jak bylam na wycowawczym, to niebylo podzialu i proszenia. powiem wiecej, moj maz zawsze mnie nnamawia, ze mam kupic sobie i dziecku a sam sobie kupuje, gdy juz musi.

ja przez mojego nic nie mam i dopoki z nim bede, bede biedowac. nie mam butow bo nie mam kasy.

Nie znam nikogo kto tak żyje! To chyba na pakistańskiej wsi.

Tak, ta pakistańska wieś nazywa się Pruszków i leży pod Warszawą....

Ja jeszcze mężatką nie jestem ale mieszkamy razem od lat i obecnie jestem na wychowawczym. Kasą w zasadzie rządzę ja. On jest typem który ciągle mnie namawia żebym sobie zaszalała bo mi się należy :-) Ja jednak rozsądniej podchodzę do pieniędzy i sama wiem kiedy moge sobie na coś pozwolić a kiedy trzeba zacisnąć pasa.

No własnie rozumiem sytuację kiedy jest krucho z kasą i wtedy trzeba oszczędzać, wspólnie ustalić większe wydatki itp. Ale żeby pytać o zgodę na zakup butów za 100zł? I robić podchody typu, to dziś mu ugotuję jego ulubione spaghetti to mi pozwoli??? Co z tymi kobietami jest?

Ja może i jestem z pakistańskiej wsi ale nie wyobrażam sobie wyjść z kolegami i nie poinformować o tym żony . Po co ma się martwić ? Co do pozwolenia to mam je ,,z marszu" ale ona też ma prawo mieć jakieś plany dotyczące nas obojga i należy brać je pod uwagę . Tak moim zdaniem wygląda odpowiedzialne podejście do sprawy i na szczęście oboje mamy podobnie.

Ale czym innym jest poinformowanie o planach czy wspólne podejmowanie decyzji. Może na przykładzie: - Kochanie dziś chciałam iść po pracy na kawę z dziewczynami, odbierzesz małego z przedszkola? A to już zupełnie inny przykład: - Mężu czy mogłabym wyjść gdzieś dziś? Jak się zgodzisz to zrobię Ci loda... :O Jest różnica?

Po przeczytaniu Twojego pierwszego posta mniemałem że w czym innym problem .

No właśnie nie chodzi o komunikację między partnerami, czy szanowanie planów drugiej strony, a o podporządkowanie i pytanie o zgodę - jak dziecko w podstawówce. Mamusiu mogę iść do Basi po lekcjach? Tylko to już nie 12 letnia Agatka tak pyta, tylko 30 letnia Agata i nie mamusi a mężusia, który najwyraźniej w domu wszystkim rządzi a ona ma ewentualnie prawo zapytać jak wysoko ma skakać gdy mąż jej każe podskakiwać. Ja z mężem mam taki układ, że jedno szanuje drugie, jesteśmy dorośli, mówimy sobie o swoich planach, konsultujemy powazniejsze wydatki, ale nie ma tak, że pytamy o zgodę czy aprobatę, raczej na zasadzie sprawdzenia czy ta druga osoba nie ma innych planów i czy nasze plany wzajemnie się nie wykluczają.

A , to normalnie

ja potrafię wydać 3 koła bez pytania żonki hehehe

też mnie to zastanawia:) generalnie oboje z mężem informujemy się o naszych planach (jeśli nie dotyczą nas obojga) i załatwiamy logistykę, bo z dwójką małych dzieciaków trzeba jakoś ogarniać, ale pytać o zgodę??? chyba w żartach tylko :) a co do zakupów, to raczej je konsultujemy, ze względu na gust, np. zobaczę fajne buty ale drogie (420 zł) to je najpierw pokażę, bo jakoś potrzebuję chyba potwierdzenia drugiej strony że taka kasa za buty jest ok (zwłaszcza jeśli to baleriny skórzane, a nie np. kozaki zimowe), ale jakiś drobnych wydatków typu 100 zł w Rossmanie, na jakieś pierdoły typu tonik, maska do włosów itp. to nawet nie informuje po kupnie, stoją w łazience, to zobaczy że kupiłam

Ja mam koleżankę, której nie wolno się malować, ładnie ubrać i pójśc do pracy :o Mąz wszędzie węszy konkurencję, jest chorobliwie zazdrosny. Ona nie może nawet nosa przypudrować, bo zaraz zaczyna swoje gadki: "a po co się malujesz, wiesz, że dla mnie i tak jesteś najpiękniejsza, to komu chcesz się spodobać?" Mówię wam, masakra. Do tego nie może pokazac nóg, założyć obcasów, dekoltu, bo zaraz męzowi isę wydaje, że chce kogoś poderwać. Do pracy iśc nie może, bo jego zdaniem on zarabia wystarczająco, a w pracy miałaby kontakt z obcymi męzczyznami. Dodam, że wcześniej naciskał, by skończyła studia - nie wiem tylko po co. Szkoda mi jej.

Nie , dobrze zarabiam ( ciut lepiej od meza ) wiec wydaje ile chce i chodze gdzie chce , inna sprawa to to ze jestem dosc oszczedna owszem kupie cos spontanicznie jak mam pieski humor no i nie chce mi sie za czesto wychodzic z domu . Jak planuje inpreze z kolezankami na miescie to zawsze jednak informuje meza bo on przeciez w tym czasie tez mogl zaplanowac wypad z kolegami i wtedy kto by zostal z dziecmi. Zawsze tez mowie gdzie idziemy i dzwonie jak jestem w drodze do domu bo czuje sie bezpieczniej jak maz wie ( jak by mi sie cos stalo, wiadomo jak to jest noca w duzym miescie to przynajmniej wirdzialby gdzie mnie szukac :)