On krytykuje a i znajomi mowia ze zle robie no prosze

Hej. Jestem sama z tym, nie mam komu sie poradzic, a jak juz to tekst "zostaw go" Znamy sie ponad 2 lata, nie wiem czy to nazwac zwiazkiem czy przyjaznia- na poczatku az do niedawna wskazywalo na zwiazek. Facet byl mega czuly, troskliwy zabiegal staral sie i zdobyl me serce, pokochalam go. Jestesmy po 30stce. Ostatnio wszystko uleglo zmianie. Byl u lekarza bo zle sie czul i wyszla masa dolegliwosci po kompletnych badaniach: nerwica (bierze leki) arytmia serca, choroba Burgera i nadcisnienie. Zalamal sie. Nigdy nie widzialam faceta w depresji teraz widze i nie zycze tego nikomu. Jestem z nim. Wspieram, nie opuszczam, wnosze radosc ale jest coraz to trudniej nie poddam sie, nie reaguje emocjonalnie (jak wczesniej) tylko zaciskam zeby i optymistycznie go napawam do zycia. Organizuje hobby, spotkania- ale widze ze sie lamie. Jak i ja, ale w samotnosci w domu poplacze gdy nikt nie widzi. Kocham go i pomoge mu wyjsc. Ma szanse ale lekarze powiedzieli,ze przez pare lat moze mu sie tak ciagnac. Nie chce dorady co robic by pokochal na nowo i zapewnial bo ja rozumiem, jest chory i tylko o tym mysli, ale pomozcie- dajcie mi sily, powiedzcie,ze dobrze robie. Jest kompletnie zalamany nie chce nikogo i niczego ja wspieram ze stoickim spokojem ale czasami juz nie daje rady! Dajcie mi kopa! Czy on czuje czy on wie ze ma mnie,ze wspieram troszcze sie? Uwazam ze dobrze robie ale juz mi niektorzy tmumacza (kolezanki) ze jestem meczennica i nie mam wlasnego zycia. Mam, prace pasje problemy ale uwazam ze nie powinnam zostawiac go!