czy da sie cos z tym zrobić

Witam. Problem dotyczy rozkojarzenia mojego 3letniego dziecka podczas codziennych czynności. Córka ciągle się bawi, wygłupia, non-stop mówi. Normalnie mi to nie przeszkadza - jest fajnym, zywym i wesołym dzieckiem. Problem pojawia sie kiedy musi wykonac jakas czynnośc od poczatku do końca. Np. kiedy rano trzeba sie ubrac - zaklada bluzkę na głowe i odrywa sie od tej czynności - bawi sie czyms lub wyglupia. I tak jest z kazdym elementem ubrania.. w sumie poranne ubieranie zajmuje nam 20 min a ja siedze tylko i powtarzam co ma teraz robić. Próbowałam wyścigów, mini nagród, wychodziłam i dawałam jej czas na ubranie itp. Tak naprawde pomaga tylko jak krzyknę - wtedy przez pare minut skupia sie na tym, co robi. Tylko że ja nie chce żeby poranki kojarzyly się nam z taką nerwówka. Czy takie rozkojarzenie to normalne zachowanie u 3 latka? Córka konczy 3 lata za tydzien... chyba nie jest jeszcze za mala żeby sie samodzielnie ubierać? tym bardziej ze potrafi jesli tylko chce, Tylko co zrobic żeby chciala? Ktos ma jakies rady, sugestie?