Historia jak straciłam przyjaciół z dzieciństwa

Miałam chłopaka Marcina i najwspanialszą przyjaciółkę Gosię. Była też druga normalna kochana koleżanka:-) Justyna. i wszystko było fajnie. Poszłam do liceum, zmieniłam otoczenie, mój ówczesny chłopak też poszedł do tego samego liceum, poznałam świetną przyjaciółkę, byłyśmy nierozłączne(Kasia). Przeniosłam się do innego liceum, bo miałam problem z chemią, nie stać mnie było na korki. Tam nie miałam w ogóle przyjaciół. Mój chłopak ze mną zerwał, poznał inną koleżankę, z Gosią i Kasią utrzymywałam kontakty nadal, spotykałyśmy się, Gosia dalej byłą najwspanialszą przyjaciółką. Później z Kasi,ą kontakt był słabszy i z Gosią zaczęło się sypać. KAsia zaczeła chodzić z moim byłym , mimo że nienawidziły się z Gosią -która byłą o mnie zazdrosna a chodziła do szkoły daleko od nas) to dlatego że Marcin i Gosia się razem wychowywali i Kasia była chłopakiem Marcina, zaczęli się we 4 spotykać, bo Gosia ma narzeczonego którego ja jej dawna najwspanialsza przyjaciółka od dziecka nie znam. Na pewno Kasia z Marcinem będą na weselu Gosi i Artura. Mnie nie wiadomo czy zaprosi. Ja byłam nieatrakcyjnym towarzystwem, bo od razu po liceum poszłam do pracy, a oni wszyscy się uczyli to zaocznie, to dziennie na marnych kierunkach i szybko wychodzą za mąż, aby faceci ich utrzymywali. Tyle z mojej przyjaźni wyszło. Trzeba było czas nad książkami dodatkowo spędzać a nie bawić się w wieeelkie przyjaźnie czy związki. Tyle