37 tydzien ciazy paniczny strach przed nowa sytuacja pomocy

Jestem w 37 tygodniu ciazy. Boje się. Boję się jak to będzie kiedy dziecko będzie na świecie Boję się, że nie będę umiała się nim zająć Boję się, że macierzynstwo mnie przerośnie Boję się nieprzespanych nocy Boję się, że będzie chore Boję się że wszystko się zmieni o 180 stopni Boję się bo od stycznia wracam do pracy. Boję się WSZYSTKIEGO Mam 27 lat. Co się dzieje??? przecież chciałam ciąży

chyba troche za pozno na tego typu przemyślenia

Mam to samo, też się boję tego samego, tylko że do pracy wracam nie w styczniu a w kwietniu za rok

no co Ty , fajnie będzie :) ja nie chciałam mieć dziecka, a teraz oszalałam , oszalałam na jego punkcie. Powodzenia :)

to się obudziłaś :D, spoko nie martw się, wszystko będzie dobrze. żadna z nas nie jest idealną matką. jest ktoś kto może Ci pomóc przy dziecku? mama, babcia, przyjaciółka dzieciata? pewnie że będzie fajnie. ja to się porodu bałam, tzn że umrę, ale przeżyłam :)

Mąż wystarczy w zupełności pod warunkiem, ze jest ok. Mój jest ok i wystarczył, pomaga mi, mamy siebie ,jesteśmy dla siebie . Nikt, poza mężem , nigdy w niczym mi nie pomógł, baaa nawet dziecka nie przewinął :) Dasz rade :)

ja miałam 19 lat jak rodziłam pierwsze dziecko zaszłam w maju po maturze poszłam rok wcześniej do szkoły dlatego zdawałam w wieku 18 lat. dałam sobie radę ze wszystkim. musisz myśleć pozytywnie i nie zadręczać się na zapas.jak urodzisz i zobaczysz to zapomnisz o wszystkich problemach i dasz radę.

dasz radę, wszystko jakoś naturalnie wychodzi, jak coś nie będziesz wiedzieć jest internet:)

Nie martw się. Miliardy kobiet dają radę, to czemu akurat Ty masz nie dać? :) A tak na serio, zaraz rodzę moje drugie dziecko i jakiś niewielki stresior też tam jest. No ale w końcu to życiowe wydarzenia dla każdej z nas.

ja miałam to samo :) mija 18 miesięcy już i nie wyobrażam sobie jak to bylo bez mojej coreczki...i człowiek niczego się nie boi, a w przypadku jakiejś choroby, czy to malych problemów zdrowotnych, to jestem mega opanowana, zdecydowana i mogę robić wszystko byleby tylko jej pomóc :) sama się sobie dziwię! Natura jednak jeste wspaniała i nam kobietom pomaga :) Nie bój się!

aha, ja też byłam sama ze wszystkim, to znaczy sama z męzem..i jakoś to się ułozyło. Chyba fakt że musisz sama się zająć dzieckiem i mniej więcej wiedzieć co robić, dodaje tych sił. Pewnie jakbym się miala wszystkiego radzić mamy, to bylabym bardziej niepewna siebie i przestraszona

otulacz to nie wiem co to jest... :) ja uzywałam zwykłych miękkich kocyków..a co do termometra, u mnie sprawdził się w smoczku. Ten do ucha nie jest łatwy do użytku, a nawet przez pierwsze mca życia podobno ucho nie jest jeszcze tak zbudowane, by pomiar był właściwy. Kup lepiej taki z miekką końcówką.

Ja chyba nie polecam termometrów do ucha. Miałam i mała często budziła się przy pomiarze. Jeśli już dotykowy to taki na czoło, a najlepiej bezdotykowy na podczerwień, którym "strzelasz" z odległości kilku centymetrów.

a z kocykiem robilam coś takiego http://threepts.whaddu.com/blog/pictures/swaddle-steps2.jpg i to sprawdzało się super u mnie :) do 4 mca życia córcia uwielbiala tak być zawinięta, potem wolała już wolność

a ja polecam Ci śpiworki. Ja nie wiedziałam, ze takie rzeczy są i kupiłam pościel, poduszkę i kołdrę :( , leżą nieużywane w garderobie, kiedyś się przyda :)

Ja mam 8-letnie dziecko teraz początek 3trymestru i też mam czasami takie wątpliwości ale to jest normalne, decyzji bym nie zmieniła ale czasami przychodzą obawy jak to bedzie