Samotność

Dziś w nocy znów będę przemierzała samotnie ulice, będę mijać grupki osób, ludzi pełnych życia. Jak długo jeszcze?

Ja czekam aż zapadnie zmroki i zza firanki w ciemnym pokoju obserwuje przechodniów ale najlepiej lubię obserwować ludzi z bloku naprzeciwko - jak jedzą, gotują, czytają, chodza z pokoju do pokoju. Wtedy wieczór szybciej zleci i byle do następnego dnia. Najgorsze są niedziele. Kiedyś było fajnie, na przydział mieszkania czekało się latami i wszyscy mieszkali razem, na kupie: ciotki, kuzynki, babcie, stryjenki, a teraz....

Zależy ile masz lat

czasami w tłumie ludzi mozna byc samotnym...ja mieszkam z dziecmi i matka mam dookola rodzenstwo kazdy jest szczesliwy a ja nie....co z tego ze jestem matka...jak nie czuje sie szczesliwym czlowiekiem...! nie chce juz tak zyc!

Ja mieszkam w jednym z najbardziej towarzyskich miejsc jakie można sobie wyobrazić, ale to w niczym nie pomaga. Wokół mnie ludzie i to całkiem życzliwi, ale i tak co wieczór moją duszę rozdziera ta okropna pustka, której nijak nie potrafię zapełnić.

Bo samotność wypływa z nas, pustka jest w nas. Podobno jak ktoś ma zdrową, czującą duszą to nawet na bezludnej wyspie nie będzie samotny. Mnie też boli samotnośc a mam kochanego męża, dzieci.......