do tych ktore ledwo wiaza koniec z koncem

taka refleksja mnie naszła jak rodziłam pierwszego syna miałam 22 lata. Wpadka, szybki ślub, ale facet, lat 24, był (i jest ok) więc ślub był i tak kwestią czasu. Oboje bez pracy, na studiach. Było cieżko, łapaliśmy dodatkową pracę, po ślubie mieliśmy 3-4 tyś ze ślubu odłożone na czarną godzinę, a raczej na życie. Wynajmowaliśmy pokój. Wtedy dla mnie szczytem luksusu był kawałek mięsa nie z promocji. Ale się spinaliśmy, pracowaliśmy i studiowaliśmy i z każdym rokiem było lepiej. Bo wierzyliśmy, że będzie lepiej. Minęło 7 lat. Jesteśmy już dawno po studiach (ile kosztowało nas ich ukończenie to już nasze...), mamy fajne zawody. Wiem że na kafe :p to nie kokosy ale ja mam 3,5 a mąż 5,5 tyś. Mamy własne mieszkanie (kredyt, ale niewielki), drugie dziecko, fajne autko, spore oszczędności, wykupione wakacje za 12tyś. No i dobre perspektywy, nie boję się przyszłości. Po co to piszę? Po to, żeby życzyć Tym, które te święta spędzają na resztkach pieniędzy, żeby następne już były "na bogato". Pamiętajcie, że to że teraz jest źle nie znaczy, że będzie źle za rok czy dwa! Głowa do góry i walczcie o marzenia!