Chcąc zmienić swoje życie

Witajcie. Bardzo jestem w ostatnim czasie niezadowolona ze swojego życia..niby mam męża, ślicznego syna,ale jakiś taki brak chęci do czegokolwiek. Nic kompletnie mi się nie chce, a wszystko co robię wydaje mi się bez sensu. Najchętniej to bym cały dzień siedziała..nigdy taka nie byłam. Nie wiem skąd u mnie taki brak chęci do wszystkiego bo nigdy aż taka nie byłam :/ ciągle mówię,że się zmienię, a kończy się na niczym. Całymi dniami jak np pada deszcze siedzę z synkiem w domu, czasem wyjdę z koleżankami co kończy się przegięciem z alkoholem i porannym kacem co wiąże się znów z podłym samopoczuciem. Co o tym myslicie?pozdrawiam!

wyglada to na depresje :(

Za mało seksu

nie Ty jedna tak masz...

Oddaj smroda do adopcji. Przejdzie jak reka odjal.

Popadasz w depresje, to coraz częstsza choroba w naszym kraju.. Jeżeli w najbliższym czasie nie będzie żadnych g***townych zmian w Twoim życiu, lub jeśli nie wprowadzisz małych zmian, i nie zaczniesz sie doszukiwać pozytywów.. To będzie się pogłębiać.

alkohol? kac? to nie jest normalne weź się za siebie, zacznij biegać, zapisz się na aerobic, fryzjer, kosmetyczka. zrób prawo jazdy, jakiś kurs, poszukaj pracy, trzeba coś w zyciu robic, mieć jakiś cel a nie tak dzien za dniem z tego co piszesz to uważasz że twoim osiągnięciem jest fakt posiadania męża... żałosne... patologia też ma męza.

Czeka nas z mężem przeprowadzka na większe mieszkanie może to jakoś na mnie wpłynie..każdy dzień to tylko zbieranie po moim synku klocków..widzę go z rana jak się cieszy każdym dniem, każdym najmniejszym szczegółem..a ja nie potrafię się nawet cieszyć tym,że syn jest szczęśliwy. Nic mnie nie cieszy..ciągłe doły finansowe i kombinowanie pieniędzy by przetrwać kolejny dzień....

Chciałabym iść do pracy,ale nie mam gdzie dać synka. Muszę jeszcze ponad rok czekać aż będzie mógł iść do przedszkola..

Co z tymi babami teraz? Najpierw sranka-staranka, a potem marudzenie, ze nudno, ze nie ma sie gdzie wyjsc i z kim dzieciaka zostawic.

heh ;) chyba nie ma aż tak źle..ale jakoś się wygasiłam..

może po prostu rutyna...jak długo trwa? takie gorsze okresy w życiu ma właściwie każdy...może chociaż jakieś ma hobby na początek?

Znam ten stan, też miałam depresje, przeszło mi dopiero jak syn poszedł do przedszkola, wydaje mi się ze to przez bezsilność, brak możliwości decydowania o swoim życiu bi musiałam być z dzieckiem i zależność od innych osób gdy np chciałam gdzieś wyjść do tego kłopoty rodzinne i jak to wszystko się skumulowalo to była tragedia, ale jestem szczęśliwa ze mam dziecko, teraz już dzieci, jak widać to się często zdarza

może nie od razu depresja, tylko czas mocno ograniczonych możliwości własnych, bo głównie dziecko...

Mi tez sie nic nie chce:D jak jade samochodem to nawet nie chce mi sie sprzegla wcisnac:D czasem jak leze to nawet nie chce mi sie lezec bo to jest dla mniemęczące;) he a mam dopiero 22 lata:) ale ja lenina troche jestem, szukam pracy bo tak to by sie cos zmienilo ale nikt mnie nie chce.

Zacznij brać narkotyki. Wszystko stanie się takie piękne.