Dlaczego jedni umieje sie powstrzymac a inni nie

Siedzie wlasnie w pracy na stole pietrza sie rogaliczki i babeczki a ja ciagle o nich mysle :( nie jestem glodna zjadlam lunch a pomimo tego na mysl o tych ciastkach cieknie mi slina Dodam, ze jestem gruba i walcze ze soba, 2 lata temu udalo zrzucic mi sie 35kg z czego wrocilo 12 :( Ponownie staram sie wrocic na diete, i jestem zalamana swoim brakiem silnej woli i uzaleznieniem od jedzenia czemu tak jest, ze inni po prostu nie mysla o jedzeniu i jedza tyle ile potrzeba zeby przezyc a niektorzy tak jak ja musza toczyc ze soba nieustanna walke :(

up

widze, ze tylko ja mam taki problem :(

Też mi jest ciężko się powstrzymywać, ale jednak chęć bycia szczupłą i atrakcyjną jest silniejsza.

też tak mam właśnie zjadałam cały set camembert :-( w zeszłym roku ważyłam 54 kilo a w tym 6 kilo więcej :-( muszę się katować głodówkami by schudnąć i do tego codziennie ćwiczyć a gdy tylko zaczynam jeść trochę więcej zamiast się głodzić od razu kilogramy wracają jedyne co jest pocieszające że nigdy nie tyję więcej niż schudłam na pewnym etapie wagi już po prostu nie tyję więcej nawet gdy jem do oporu

A dlaczego jedni nie umieją się powstrzymać od czytania ksiązek, albo oglądania seriali, a drudzy nawet na to nie spojrzą?

Nie umiecie sie powstrzymac bo po prostu uzaleznilyscie sie od cukru, to uzaleznienie, jak narkotyk, tutaj nic sie nie poradzi oprocz trzymania lap przy sobie, po powstrzymywaniu sie przez ok. 3 dni juz powinny byc pierwsze rezultaty. To zajmie troche czasu, ale da sie wygrac z tym, tylko trzeba zmienic diete. Niestety chemia w dzisiejszym 'jedzeniu' uzaleznia.

no to tak do smiechu teraz... jednak poszlam po tego rogalika i wypadl mi z lapy na podloge zanim wsadzilam do do paszczy znak z gory ;) nie dosc, ze gruba to jak zwykle jeszcze narobilam sobie w biurze obciachu :) ale przynajmniej po nastepne juz nie siegne bo mi glupio

ja mysle ze to jest uwarunkowane budowa mozgu i jeszcze nie wiemy czemu bo czesc dzieci jest zarloczna id urodzenia i nie wiadomo z jakiej przyczyny tak jest.

ja byłam takim pulpetem gdy byłam mała, potem w szkole byłam anorektyczką i znów zmieniło mi się w wieku dojrzewania od 18 roku życia ciągle chudnę i tyję na zmianę, ciągła walka z wagą

tu nie chodzi o cukier ja rownie dobrze moge jakmi strzeli zjesc 10 kanapek z szynka czy kilo salatki i tylko dzieki temu ze sie opycham warzywami i wogole nie jem slodyczy mam BMI 26 ( lekka nadwaga) moge nie jesc pewnych rzeczy ale musze sie opychac

głód emocjonalny, zajadamy nudę, stres

nie chce dorabiac sobie zadnej teorii ale gruba jestem i zerna od pewnego momentu dziecinstwa do 3 roku zycia bylam szczuplym normalnie jedzacym dzieckiem az przyplatala sie powazna infekcja calego organizmu gronkowcem zlocistym z tego co mowil rodzice to ledwie mnie odratowano po tym wydarzeniu kompletnie zmienily sie moje nawyki zywieniowe, bylam ciagle glodna i rozdrazniona rodzina wrecz nie potrafila powstrzymac mojego apetytu no i zaczelac tyc

moją zmorą są zer żółty, camembert, parówki i pasztet wszystko co niezdrowe i tłuste :-(

do goscia wyzej wszystkie wymienione przez ciebie produkty uwielbiam ze slodyczy jak nie mam na widoku potrafie zrezygnowac, np nie pojde i nie kupie sobie sama czekolady ale za pajda chleba z plastrem dobrego pieczonego pasztetu i sosem tatarskim moglabym oddac wszystko :( nie wspominajac o zoltym serze

No to pasztet