nie lubię wychodzić z domu

Mam 18 lat i najlepiej czuje się własnie w domu, kiedy oglądam filmy albo słucham muzyki. Ogólnie wydaje mi się, że jestem typem samotnika, siedzenie samej w pokoju mnie nie dobija jak niektórych, wręcz przeciwnie, czuje się wtedy swobodnie. Ludzi trzymam zazwyczaj na dystans, mało z nimi rozmawiam, bo zwyczajnie nie mam o czym i nie chce mi się gadać o pierdołach. Oczywiście mam parę "zaufanych" osób, z którymi chce mi się czasem wyjść i powygłupiać. Zazwyczaj kiedy gadam ze znajomymi, staram się ostrożnie dobierać słowa, bo boję się, że powiem coś nieśmiesznego i uznają mnie za idiotke. Często też po prostu nie chce mi się już myśleć o czym tu gadać i mało się odzywam, przez co słyszę komentarze typu "co taka spokojna osoba wgl z nami robi". Niby żarty, ale przez to jeszcze bardziej nie chce mi się siedzieć z ludźmi. W dodatku wpadłam w złe towarzystwo. Żeby więcej rozmawiać, zaczęłam nawet brać narkotyki, bo słyszałam że to pomaga.... Właśnie zdałam sobie sprawę, że robię teraz wszystko co najgorsze by dostosować się do towarzystwa, piję, palę, wciągam, zadaję się ze starszymi kolesiami, chociaż tak naprawdę do szczęścia potrzebny mi jest tylko własny pokój...

To po co robisz to na siłę? Nie musisz być taka jak oni. Każdy jest inny i lubi inne rzeczy. Rób to co sprawia ci satysfakcję.