Niepotrzebnie przyszłam na świat

I tak nie nadaję się do niczego. Moje życie to pasmo klęsk, błędów, a moje umiejętności nie przystają do dzisiejszych wymagań. Nawet jeśli miałam jeszcze kilka dni jakąś nadzieję, że coś się zmieni, to teraz widzę, że jestem z góry skazana na przegraną i najchętniej bym się zabiła, bo nie mam już sił znosić świata, a co gorsza siebie samej.

to oszczędź innym i nie nadawaj, nikomu nie są potrzebne świadectwa beznadziejności

Mam potrzebę wyżalenia, jak ci to przeszkadza, to po prostu tego nie czytaj. Fatalnie czuję się psychicznie, prześladują mnie winy z przeszłości, jestem przerażona swoimi błędami i boję się, że nie ma już wyjścia.

Widzę, że nikomu nie zależy na tym, aby mi pomóc. :(

idź na siłownię i przekuj żal w mięśnie

Byłam wczoraj pobiegać, ale humor poprawił mi się tylko na chwilę. Wszystko dlatego, że cały czas myślę o tym, ile błędów popełniłam. Chodzi głównie o problemy natury finansowo - prawnej, które wywołały u mnie różne schizy, od których nie umiem się uwolnić. Najpierw martwiłam się długiem w bibliotece, który okazał się znacznie mniejszy, niż podejrzewałam, teraz przez pomyłkę mogę mieć nieprzyjemności ze Skarbówką. Wiem, to moja wina i nie powinnam się tłumaczyć, ale naprawdę mi źle, problemy sprawiają, że nie umiem skupić się na niczym innym.

Błagam, pomóżcie mi wyjść z tego stanu! Jestem załamana psychicznie i prześladują mnie czarne myśli, ale nie chcę popełniać samobójstwa, mam wolę życia.

mów ze szczególami, a nie ogólnikami

wiesz każdy z nas ma chwilę słabości, gdzie wszystko się wali. Taki jest ten świat i przechodziłam ten okres wiele razy w życiu. Zawsze po burzy zaświeci słonce. Musisz sama wiedzieć jak poprawić swoje samopoczucie. Zjedz sobie czekoladę, obejrzy film. Potem pokombinuj jak naprawić swoje błędy. Każdy połenia błędy, nawet ten bystry i przezorny;) także nie martw się nie ty jedna jesteś w tarapatach.

Napisz do mnie, jeśli chcesz, pogadamy:)

Chodzi generalnie o to, że wczoraj rano z przerażeniem odkryłam, że nie złożyłam jednego PIT-u za 2012 roku (pracowałam tylko 3 dni, dostałam tylko 80 zł brutto i jako młoda, niezbyt znająca się na tym osoba myślałam, że taka kwota jest wolna od podatku). Wczoraj jednak przypadkowo natrafiłam na temat o rozliczeniach i okazało się, że się pomyliłam:() Słyszałam, że mogę jeszcze to uregulować i przeprosić urząd, uiszczając podatek z naliczonymi odsetkami i jest szansa, że nie zostanę ukarana, ale nie mam tej pewności i dlatego tak lamentuję :(

Dług w bibliotece? Ty tak na poważnie? Też mam przetrzymaną jedną książkę, pewnie naliczone już z 50 złotych kary i nie chce mi się tym przejmować, a książkę może zwrócę jutro, może za miesiąc. :P

jeśli przejmujesz się takimi błahymi sprawami to coś jest nie tak z twoja psychika. Wierz mi ludzie maja mega problemy i żyją.

Wiem, ale mnie się ciągle takie błędy zdarzają, czasami właśnie przez nieznajomość prawa itp.

Z biblioteką już jest w porządku, naliczyli mi tylko 126 zł, ale przez to zamartwianie spieprzyłam sobie psychikę i teraz stale mi się wydaje, że mogę mieć gdzieś długi. Dzwoniłam nawet po innych bibliotekach, gdzie kiedyś chodziłam, i wszyscy oczywiście mówili, że chyba się pani coś pomyliło.

Dodam, że w piątek, jeszcze nie wiedząc o tym, co przeżyję w trakcie weekendu zwolniłam się z pracy, ponieważ nie dawałam sobie rady, więc to tym bardziej potęguję przygnębienie.

I tak to wygląda w skrócie. Do tego oczywiście dochodzi samotność, poczucie niezrealizowania, brak wiary w siebie... Przepraszam, że tak się użalam nad sobą, ale jeszcze do niedawno były przesłanki ku temu, że mam szansę na bycie nową, lepsza ja. Dziś już sama nie wiem.